Thursday, December 17, 2009

දැන් මිනිස්සු කතාකරන්න පටන් අරගෙන

ජයතිලක බණ්ඩාර ‘71 අපේ‍්‍රල් කැරළිකරුවෙකි. සිරගෙයින් නිදහස් වී ගුවන් විදුලි සංස්ථාවේ රජරට සේවයේ කටයුතු කරන අතරතුර දේශපාලන හේතු මත එවකට පැවති එ.ජා.ප. රජය විසින් ගුණදාස කපුගේ සහ කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ සමඟ ඔහුවද සේවයෙන් පහ කරන ලදී. අනතුරුව ‘ගී රස වින්දන’ වැඩසටහන හරහා මහජනයා අතරට ගිය ජයතිලක යුද්ධයට එරෙහිව
දියත් කළ ‘සාධු ජනරාව’ ප‍්‍රසංගයේ නිර්මාතෘවරයා ය. ‘නිදහසේ වේදිකාව’ ආරම්භ කරන අවස්ථාවේ එයට එකතු වූ කලාකරුවන් අතළොස්සෙන් එක් අයෙකු වූ ඔහු එහි සෑම රැස්වීමකටම පාහේ සිය මධුර ස්වරය එකතු කළේය.
නිදහසේ වේදිකාවේ මෙහෙයුම් මණ්ඩල සාමාජිකයෙකු ද වන ජයතිලක බණ්ඩාර මෙවර ‘සමබිම’ තුළින් ඔබ හමුවෙයි.


වැස්ස වගේ ඇද හැලෙමු - සුළඟ වගේ එකට ඉමු

සාධු ජනරාව ප‍්‍රසංගයේ නිර්මාතෘ, ගායන ශිල්පී
ජයතිලක බණ්ඩාර
සාකච්ඡා කළේ තාරා ශ‍්‍රී රාම්

නිදහසේ වේදිකාව මෙතෙක් ආපු ගමන ගැන ඔබ තෘප්තිමත්ද?
නිදහසේ වේදිකාව පටන්ගන්නා මොහොත වෙනකොට සමාජය අයිස් තට්ටුවක් බවට පත්වෙලා තිබුණේ. මිනිස්සු සිද්ධවෙන දේවල් දිහා බලාගෙන හිටියා.නමුත් ඔවුන් තුළ ඒ සඳහා ප‍්‍රතිචාර දක්වන්න සූදානමක් අපි දැක්කෙ නැහැ. යම් සමාජයක් අගතියට යනකොට ඒ සමාජයේ ඉන්න හෘදය සාක්‍ෂියක් තියෙන මිනිස්සු ඒකට විරුද්ධව නැඟී සිටිනවා. නමුත් නිදහසේ වේදිකාව ආරම්භ කරපු අවධිය වෙනකොට එහෙම හිටපු පිරිස පවා පාලකයා විසින් තාන්න මාන්න, නම්බුනාම හා නොයෙක් වරප‍්‍රසාද දීලා ඔවුන්ගේ ගැත්තන් බවට පත්කරගෙන හිටියේ. මං මේ කතා කරන්නේ කලාකරුවන්, මාධ්‍යවේදීන් ඒ වගේම බුද්ධිමතුන් බහුතරයක් පිළිබඳවයි. එවැනි වකවානුවකයි නිදහසේ වේදිකාව පටන්ගත්තේ. ඒක දුෂ්කර ගමනක් වුණා. නමුත් අද වෙනකොට මිනිස්සු නැවත අසාධාරණයට විරුද්ධව කතාකරන්න පටන් අරන් තියෙනවා. ඒ වගේම දුෂ්ඨ පාලකයෝ හෙලවෙන්න පටන් අරන් තියෙනවා. ඒ පාලන යන්ත‍්‍රය ඉරි තලලා තියෙනවා. නිදහසේ වේදිකාව නිශ්ශබ්දතාවය බිඳින්න මිනිස්සුන්ට ආරාධනා කළා. ඒ නිසා මිනිස්සු අසාධාරණයට එරෙහිව නැඟී සිටින්න පටන් අරගෙන තියෙනවා. ඒක නිදහසේ වේදිකාව විසින් කළ කාර්යභාරයක් නිසා සතුටක් දැනෙනවා.
නිදහසේ වේදිකාව කියන්නේ සිවිල් සංවිධාන සහ දේශපාලන පක්‍ෂ එකතුවෙලා හදපු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ව්‍යාපාරයක්.එයට එකතුවෙලා වැඩකරද්දී මතුවුණ ගැටළු සහ අර්බුදකාරී තත්ත්වයන් මොනවාද?
නිදහසේ වේදිකාව වෘත්තීය සමිතිවල, දේශපාලන පක්‍ෂවල හා සිවිල් සංවිධානවල එකතුවක් වුණත් මුලදි මිනිස්සුන්ට ඒක පෙනුණේ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය සහ සිවිල් පුරවැසියන් කිහිපදෙනෙක් එකතුවෙලා කරන වැඩක් හැටියට. මිනිස්සු ඒ ගැන ප‍්‍රශ්න කළා. නමුත් කාලයක් යනකොට ඒ සියළු ප‍්‍රශ්නවලට උත්තර ඔවුන්ට ලැබෙන්න පටන්ගත්තා.අපි කිසිදවසක දේශපාලන පක්‍ෂවල අතකොළු බවට හෝ ඔවුන්ගේ හොරණෑවන් බවට පත්නොවුණ බව මිනිස්සු දැක්කා. ඒ නිසා අපි මේ දුෂ්කරතාවයන් ජයගත්තා.
නිදහසේ වේදිකාවේ අනුරාධපුර මහජන රැස්වීම ඉතා සාර්ථක රැස්වීමක් ලෙස අපි දකිනවා. ඔබ එය සංවිධානය කිරීමේ මූලිකත්වය අරන් කටයුතු කරපු කෙනෙක්. නමුත් ‘මේ රැස්වීම්වලට ආපු සෙනඟ බහුතරය යු.එන්.පී කාරයෝ. ඔවුන්ව ගෙනාවේ බස් යොදවලා’ කියලා චෝදනාවක් ඔබට එල්ල කළොත්, ඒ ගැන මොකද කියන්නේ?
ඔව්. මිනිස්සු බොහෝ දෙනෙක් ආවෙ බස්වල තමයි. මොකද තන්තිරිමලේ, කැකිරාවේ, ගලෙන්බිඳුනුවැව, හොරොව්පතානේ මිනිස්සුන්ට පයින් අනුරාධපුරේට එන්න බැහැනේ. ඒ නිසා බස්වලින් වෑන්වලින් තමයි ආවේ. නමුත් එන්.ජී. ඕ එකක හෝ යම් දේශපාලන පක්‍ෂයක මුදල් වලින් නෙවෙයි. ඒ මිනිස්සු ආවේ බස්වල ටිකට් අරගෙනයි. සමහර අය ඔවුන් විසින් සංවිධානය කරගත්ත වෑන්වල, ලෑන්ඞ්
මාස්ටර්වල නැඟිලත් ආවා.
ඒ වගේම එක්සත් ජාතික පාක්‍ෂිකයනුත් මේකෙ හිටියා. නමුත් ඒ සියළු දෙනාම එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයේ අය කියලා කියනවනම් ඒක තොරතුරු හරියට නොදැන කරපු ප‍්‍රකාශයක්. යූ.එන්.පී යේ අයත් හිටියා. ඒ වගේම මේ ආණ්ඩුව කෙරෙහි කළකිරුණු ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පාක්‍ෂිකයනුත්, වෘත්තීය සමිති ක‍්‍රියාධරයනුත්, වමේ ක‍්‍රියාධරයනුත් මෙයට සහභාගී වුණා. ඒක අපි වගකීමෙන් කියන්නෙ.රැස්වීම සංවිධානය කිරීම සඳහා මේ සියළු දෙනාගේ ශක්තිය ධෛර්යය අපි ලබා ගත්තා.ඒ එකතුව තමයි මෙහි සාර්ථකත්වය.
දේශපාලන පක්‍ෂ සමඟ එකතුවෙලා මෙවැනි ජනතා ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කරනකොට සහෝදර කලාකරුවන්ගෙන් ඔබට එල්ල වුණ අභියෝග මොනවාද?
අද ලංකාවේ ගායකයෝ හිතාගෙන ඉන්නවා ගීතයක් කවියක් කියන එක තමයි අපේ කාර්යභාරය කියලා.නාට්‍ය කරන අය හිතාගෙන ඉන්නවා අපේ වැඬේ නාට්‍ය කරන එක කියලා. නළු නිළියෝ හිතනවා මගේ වැඬේ තමයි රඟපාන එක කියලා. මේ හැමෝම හිතනවා එතනින් එහාට අපි සමාජ ප‍්‍රශ්න පිළිබඳව වැඩ කරන්න හෝ මිනිස්සුන්ගේ අරගලත් එක්ක එකතුවෙන්න හෝ අවශ්‍ය නැහැ කියලා. ඒක මහා මුග්ධ ප‍්‍රකාශයක්.
තමන්ගේ නිර්මාණවලින් අමතන සහෘද ජනතාව පීඩාවට පත්වෙනකොට, කලා නිර්මාණ කරන්න බැරි තත්ත්වයක් ගොඩනැඟෙනකොට පෑන්, කැමරා, මයික‍්‍රෆෝන් සහ සංගීත භාණ්ඩ පැත්තකින් තියලා කලාකරුවන් මහජනතාවගේ අරගලයන් එක්ක එකතු විය යුතුයි.
නමුත් පැහැදිලිවම අපේ රටේ කලාකරුවන්ගේ එවැනි සංස්කෘතියක් දකින්න හරි අමාරුයි. මිනිසුන් වෙනුවෙන් කෙරෙන අරගලවලට සම්බන්ධ වෙන කලාකරුවන් සුළු පිරිසක් සිටින නමුත් බහුතරය ඒ නිදහස නැති කරපු දුෂ්ඨ පාලකයන්ගේ අතකොළු බවට පත්වෙලා. අපට දිගින් දිගටම ඔවුන්ගේ මුසාවාදවලට සවන් දෙන්න සිදුවෙලා තියෙනවා. මේ තත්ත්වය මට අලූත් දෙයක් නෙවෙයි. මම නම් දශක ගණනාවක් තිස්සේ ගීත ගායනා කරනවා වගේම වාදනය කරනවා වගේම මේ ජන අරගලවලත් කොටස්කරුවෙක්.
ඉදිරියේදී ජනාධිපතිවරණයකට මුහුණ දීමට මෙරට ජනතාවට සිදු වෙනවා. ජනාධිපතිවරණය ගැන ඔබේ ස්ථාවරය කුමක්ද?
ජනාධිපතිවරණය මට ලොකු බලපෑමක් කරන්නෙ නැහැ. මොකද බලයට පත්වෙන මිනිසුන් විසින් අප බලාපොරොත්තු වෙන නිදහස ලබාදෙයි කියලා කිසිම විශ්වාසයක් නැහැ.එක්තරා කාලයකදී විපක්‍ෂයේ සිටින්නේ ඉතාම ප‍්‍රගතිශීලී මිනිස්සු. එතකොට බලයේ ඉන්න මිනිස්සු දුෂ්ඨයෝ. කාලයක් යනකොට විපක්‍ෂයේ ඉන්න මිනිස්සු ජනතාවත් එක්ක එකතුවෙලා අර දුෂ්ඨ පාලකයන් පන්නා දමනවා. ඉන් පස්සේ විපක්‍ෂයේ සිටිය ප‍්‍රගතිශීලීන් තමයි පාලකයන් බවට පත්වෙන්නේ. බලයට පත්වෙලා ටික කලක් ගියාම ඔවුන් තරම් අධර්මිෂ්ඨ, කුහක, ම්ලේච්ඡ පිරිසක් තවත් නැහැ. මේ වෙනකොට මගේ වයස අවුරුදු පනස් හතක්. මේක තමයි දශක ගණනක් පුරා අපේ අත්දැකීම. ඒ නිසා අපි මේ කිසිම මිනිසෙක් හෝ ගැහැනියක් කෙරෙහි විශ්වාසය තබන්නේ නැහැ. අපි විශ්වාස කරන්නේ ප‍්‍රතිපත්ති සහ ව්‍යුහාත්මක වෙනස්කම් පිළිබඳවයි.
ඔබේ විශ්වාසය එය නම්, ‘වෙනසක් අවශ්‍යයි - වෙනසක් කරමු’ යනුවෙන් ගත වූ මාස කිහිපයක් පුරා නිදහසේ වේදිකාව ගෙනගිය ජන අරගලයෙන් වැඩක් තියෙනවද?
අපි දැනට ඉදිරිපත් කරලා තියෙනවා රට ගොඩනැඟීම සඳහා වන පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්ති මාලාවක්. අපි පෙනීසිටිය යුත්තේ ඒ ප‍්‍රතිපත්ති වෙනුවෙනුයි. මේ පිළිබඳව මහජනයා සමඟ සංවාදයක යෙදී ඔවුන් දැනුවත් කළොත් ඔවුන් මැතිවරණයකදී ඡන්දෙට ඉදිරිපත් වෙන දේශපාලනඥයන්ගෙන් ඒ පිළිබඳව ප‍්‍රශ්න කරයි කියලා අපි විශ්වාස කරනවා. අපේ ජයග‍්‍රහණය රැඳිලා තියෙන්නෙ ඒ මතයි.
අපිට වෙනසක් අවශ්‍යයයි. නමුත් ඒක බලයේ සිටින පුද්ගලයන් වෙනස්වීම තුළින් පමණක් සිද්ධවෙන්නේ නැහැ. මහජනයාගේ සිතුම් පැතුම් සහ ආකල්පත් වෙනස් විය යුතුයි. එය කිරීමට හැකිවන්නේ මහජන බලවේගයකට පමණයි. අප කරමින් ඉන්නේ ඒ මහජන බලවේගය ගොඩනැඟීමයි.
ඔබ නිදහසේ වේදිකාව මත සිට ‘නිවට සිවලූනේ වද නොදී සිහසුනෙන් බැස යන්න’ කියලා අපූරු ගීතයක් ගායනා කරනවා. අපි දැකලා තියෙනවා ජනතාව මේ ගීතයට ඉතා සංවේදී ප‍්‍රතිචාර දක්වනවා. මේ ගීතයත් වත්මන් පාලනයත් අතර තියෙන සම්බන්ධය පැහැදිලි කළොත්.
‘නිවට සිවලූනේ තොපට කාලයයි-වද නොදී සිහසුනෙන් බැස යන්න’ කියන මේ ගීතය මීට ඉහත පේ‍්‍රමදාස පාලනය කාලයේ එවකට සිටි පාලකයන්ගේ දුර්දාන්ත පාලනය පෙරළා දමන්න මහින්ද චන්ද්‍රසේකර විසින් රචනා කොට අප ගායනා කරපු ගීතයක්. මෙම ගීතය වර්තමාන පාලකයන්ටත් ඉතාම වලංගුයි. ඔවුන්ට සිංහාසනයේ ඉන්නට අයිතියක් නැහැ. තවමත් බලයට පත්වෙන්නේ නිවට සහ දුෂ්ඨ පාලකයන් නිසා දශක ගණනාවක් තිස්සේ මෙවැනි ගීතයක් ගායනා කරන්න සිදුවීම පිළිබඳව මම කණගාටු වෙනවා. අනාගතයේ දවසක හෝ මෙවැනි ගීතයක් ගායනා නොකර සිටිය හැකි වාතාවරණයක් අපේ රටේ ඇති වුණොත් මම ඉතාම සතුටුවෙනවා.

Monday, December 14, 2009

හිමිකරුවන්ට පැනවෙන සීමාවන් නිසා ස්වයංවාරණයක් පනවා ගන්න මාධ්‍යවේදීන්ට සිදුවෙලා

එදා මාධ්‍යවේදියා තම හඬ නැගුවේ පෑනෙන් හෝ කැමරාවෙනි. නමුත් පසු කලෙක මාධ්‍යවේදියා තමන්ට හඬක් නැති අන් අයගේ හඬ පමණක් ප‍්‍රකාශ කරන ඊනියා මධ්‍යස්ථ ඇම්ප්ලිෆයරයක් පමණක් බවට පත් විය. ඉන් අනතුරුව කරළියට පැමිණියේ මාධ්‍ය ක‍්‍රියාකරුවාය. ඔහු මාධ්‍යවේදියා වෙනුවෙන් හඬ නැගීමේ එ්ජන්තයා බවට පත් වූ අතර පෑන හෝ කැමරාව වෙනුවට ඔහුගේ මාධ්‍යය වූයේ ලිප්ටන් වටරවුමයි. අද මාධ්‍යවේදියා සහ මාධ්‍ය ක‍්‍රියාකරුවා යන දෙදෙනාම නිහඬය. අද සමබිම ඔබ වෙත ගෙන එන්නේ මාධ්‍යවේදියෙකුගේ හඬය.




නාරද නිශ්ශංක
‘දිවයින’නියෝජ්‍ය කර්තෘ සහ ප‍්‍රාදේශීය ප‍්‍රවෘත්ති කර්තෘ

සාකච්ඡා කළේ තාරා ශ‍්‍රී රාම්

අපි දකිනවා ලංකාවේ මාධ්‍යවේදීන් සහ මාධ්‍ය ක‍්‍රියාකාරීන් වශයෙන් කොටස් දෙකක් ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. මාධ්‍යවේදීන් කියනවා තමන් වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් අරගල කරන්නේ පෑනෙන් කියලා. මාධ්‍ය ක‍්‍රියාකාරීන් වශයෙන් පෙනී සිටින අය පෑනෙන් අරගල කිරීම කෙසේ වුවත් මාධ්‍ය නිදහස ඇතුළු වෙනත් බොහෝ කාරණා සම්බන්ධයෙන් පාරට බැහැලා උද්ඝෝෂණ කරනවා. නමුත් අපිට අනුව මේ වෙනකොට මේ දෙගොල්ලන්ගේම අරගලය අසමත්.
මාධ්‍ය ක‍්‍රියාකාරීන් කියන පිරිසට වඩා ඍජුවම මේ ප‍්‍රශ්නයේ මැද ඉන්නේ මාධ්‍යවේදීන්. රටක තියෙන දේශපාලන සමාජ ප‍්‍රශ්න, ඒවායේ ඉතිහාසය හා දේශපාලන ගමන් මග ගැන හෝ අතීතයේදී සහෝදර මාධ්‍යවේදීන් මුහුණ දුන් පීඩනයන් ගැන කිසිම අවබෝධයක් නැතුව අද මාධ්‍ය ක්ෂේ‍ත‍්‍රයට පැමිණ සිටින නව පරම්පරාවේ සමහරු අත්දැකීම් අතින් විශාල ගැටළුවකට මැදිවී සිටිනවා. මේ පිරිසට අතීත අත්දැකීම්වලින් පන්නරය ලබන්න අවස්ථාව ලැබිලා නැහැ. ඒ නිසා හුඟක් වෙලාවලදී ඔවුන්ගේ මාධ්‍ය භාවිතය තුළ යම් යම් සීමාවන්ට මුහුණපාන්න සිදුවෙනවා. ඒ තුළ ඔවුන් හිතනවා එය තමයි තමන්ගේ සීමාව කියලා. මෙය සිදුනොවිය යුතු දෙයක්.
අද හුඟක් වෙලාවට සත්‍ය ප‍්‍රකාශ කරන්න මාධ්‍ය තුළ සම්බාධක තියෙනවා. මාධ්‍යවේදීන්ට තමන්ගේ කාර්ය කිරීමේදී මතුවෙන සීමාවන් නිසා ඇතිවෙලා තිබෙන වාතාවරණයට මුහුණදීමට බැරිවීමත් එක්ක මාධ්‍ය ක‍්‍රියාකාරීන්ටත් තම තමන්ට සීමාවන් පනවාගන්න සිදුවෙලා තියෙනවා. කවුරුහරි මාධ්‍යකරුවාගේ නිදහස වෙනුවෙන් හඬක් නැගීමට සිටිය යුතුයි. ඒ හඩ නඟන අය අතර විවිධ දේශපාලන පක්‍ෂවල සහ විවිධ අරමුණු සහිත අය ඉන්නවා. ඒක අපිට වළක්වන්න බැහැ. ඒ නිසා අද සමහර මාධ්‍ය කි‍්‍රයාකාරීන්ට තමන්ගේ හෘදය සාක්‍ෂියට එකඟව කතා කරන්න බැරි තත්ත්වයක් ඇතිවෙලා තියෙනවා. මං හිතන්නේ ඒ ප‍්‍රශ්නයත් ඔවුන්ට බලපාලා තියෙනවා.

වර්තමානයේදී අදහස් ප‍්‍රකාශකිරීම කියන වචනයම අර්බුදයකට ගිහිල්ලා තියෙන්නේ. වෘත්තීය මාධ්‍ය භාවිතය තුළ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ ඉඩ ඇහිරී යමින් තිබෙන මෙවැනි මොහොතක මාධ්‍යවේදීන් ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවා අපිට දකින්න ලැබෙන්නේ නැහැ.
තමන්ට තිබෙන රැකවරණය පිළිබඳ අවිනිශ්චිතභාවය මෙතනදී ප‍්‍රධාන වශයෙන් බලපානවා. අදහස් පළකිරීමට ඇති නිදහස ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ මූලික ලක්‍ෂණයක්. නමුත් අද බොහෝ වෙලාවට මාධ්‍යවේදීන්ට මේ කාර්ය කරන්න හැකියාවක් නැහැ. විද්‍යුත් හෝ මුද්‍රිත එහෙමත් නැත්නම් රජයේ හෝ පෞද්ගලික ඕනෑම මාධ්‍යකට ඔවුන් කරන යම් යම් ප‍්‍රකාශ සම්බන්ධයෙන් ඍජුව සහ වක‍්‍රාකාරයෙන් ආර්ථීක සම්බාධක එල්ලවෙනවා. විශේෂයෙන්ම ඔවුන්ට ලැබෙන වෙළඳ දැන්වීම්වලට සීමාවන් පැනවෙනවා. මේ සීමාවන් නිසා මාධ්‍ය ආයතනයේ මූල්‍යමය ශක්තිය බිඳ වැටෙනවා. අද සමහර ඇමතිවරුන්ව විවේචනය කළොත් අදාළ අමාත්‍යාංශවලින් ඒ විද්‍යුත් හෝ මුද්‍රිත මාධ්‍ය ආයතනයට දැන්වීම් ලැබෙන්නෙ නැහැ. මේ නිසා වැඩසටහන් පවත්වා ගෙනයාම ගැටළුවක් වෙලා. විශේෂයෙන්ම අද විද්‍යුත් නාලිකාවල පැවැත්ම රඳා පවතින්නේ දැන්වීම් මත. පුවත්පතක් විකුණලා ලැබෙන වාසියෙන් විතරක් මාධ්‍ය ආයතනයක් පවත්වා ගෙනයන්න අපිට බැහැ. මේ තත්ත්වය තුළ අනිවාර්යයෙන්ම දැන්වීම්වලට ප‍්‍රමුඛත්වය ලැබෙනවා. රාජ්‍ය අංශයට වගේම පෞද්ගලික අංශයටත් මෙය පොදුයි. මේ තත්ත්වය ආයතන හිමිකරුවන්ටවත් පාලනය කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි.

මාධ්‍යවේදී ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනයත් සමඟ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස සහ ජීවත් වීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් බිහිවුණ නිදහසේ වේදිකාව මාධ්‍ය නිදහස වෙනුවෙන් ගෙනගිය භූමිකාව ඔබ දකින්නේ කොහොමද?
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදීව අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමට රටේ ඕනෑම පුද්ගලයෙකුට තිබෙන අයිතිය කවුරුන් හෝ මර්දනය කිරීමට උත්සාහ කරනවා නම් අපි එය පිළිකුල් සහගතව හෙළාදැකිය යුතුයි. අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස සහ ජීවත් වීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් බිහිවුණ නිදහසේ වේදිකාවට ආරම්භයේදීම ප‍්‍රහාරයන්ට ලක්වෙන්න සිදුවුණා. යම්කිසි මර්දනයන්ටත් මුහුණ දෙන්න සිදුවුණා. අද මේ රටේ මෙතෙක් තිබුණ නිදහස් මාධ්‍ය සංවිධාන හඬක් නඟන්න බැරි තරමට නිදිකරවලා තියෙන්නේ. ජේ.ආර් ජයවර්ධන රජය පාලනයේ ඉඳන් අද වනතුරු පත්වුණ සියළු රජයන් ඉදිරියේත් මේ සියළු හඬනැගීම් සිදුවුණා.
නමුත් මම දකින විදිහට අද නිදහසේ වේදිකාව සංවිධානයවත් මේ කාර්ය යම් දුරකට ගෙනයාමට උත්සාහ කිරීම අතිශයින් වැදගත්. එහි වැදගත්කම කුහකත්වයෙන් තොරව ප‍්‍රකාශ කරන්න ඕන. රජයෙන් හෝ ආණ්ඩුවලින් යැපෙන අය, පක්‍ෂවලට කඬේ යන අය මේවා ගැන විවෘතව කතා කරන්න බයයි. ලසන්ත මගේ හොඳ මිත‍්‍රයෙක්. ලසන්තගේ මාධ්‍ය භාවිතාව පිළිබඳ නෙවෙයි මම කතා කරන්නේ. මාධ්‍යකරුවෙකුට ඔහුගේ භාවිතාව විවිධාකාරයෙන් කරන්න පුළුවන්. අපිට පුළුවන් බුදුසරණ වගේ පත්තරයක ලියන්න. ඒ වගේම අපිට පුළුවන් ඊට වෙනස් පත්තරේකත් ලියන්න. මාධ්‍යකරුවාගේ දැක්ම මතයි ඔහුගේ භාවිතාව තීරණය වන්නේ.
මේ දැක්ම කෙනෙකුට පවතින රජයක යහපත උදෙසා හරවන්න පුළුවන්. එතකොට ඔහු වීරයෙක්, දක්‍ෂයෙක්, අගය කළ යුතු කෙනෙක් බවට පත්වෙනවා. ඔහුට නිවාස, රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව ඇතුළු බොහෝ දේ ලැබෙනවා. ප‍්‍රශස්තිය හොඳට ගයන තරමට එයාට තව තවත් දේශපාලන වශයෙන් වරප‍්‍රසාද ලබාගන්න පුළුවන්. හොඳ මාධ්‍ය භාවිතාවක් සම්බන්ධයෙන් හඬනඟපු සමහර අය අද විද්‍යුත් මුද්‍රිත මාධ්‍යවල වගේම දේශපාලන ක්‍ෂේත‍්‍රයේත් විවිධ පදවි තානාන්තර අරගෙන, ආසන සංවිධායක පදවිත් අරගෙන ඇති.
මම හිතන්නේ නැහැ නිවැරදි මාධ්‍යකරුවෙක් කවදාවත් එහෙම අරමුණකට තමන්ගේ මාධ්‍යය භාවිතා කරාවිය කියලා. මාධ්‍ය මුවාවෙන් ව්‍යාපාර කරන්නා වූ සංවිධාන නෙවෙයි, සැබෑ දැක්මකින් යුතුව මාධ්‍ය නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නා වූ සංවිධානවල හඬ අද නිහඬ වෙලා. ලසන්ත ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් කළ මාධ්‍ය කලාව වෙනුවෙන් බිහිවුණ නිදහසේ වේදිකාව සැබෑ දැක්මක් අනුව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයත්, මානව නිදහසත්, මාධ්‍යකරුවාගේ යුක්තියත් වෙනුවෙන් අනාගතයට විශාල වැඩ කොටසක් කරාවි කියලා මම හිතනවා.

ලංකාවේ මාධ්‍ය පාලනය වෙන්නේ මූලික වශයෙන් දේශපාලනඥයින් අතින්. නැත්නම් ව්‍යාපාරිකයන් අතින් ඔවුන්ගේ න්‍යාය පත‍්‍රයන්වලට අනුව. මේ ඇත්ත මාධ්‍යවේදීනුත් දන්නා නමුත් මාධ්‍ය භාවිතයේ යෙදීමට තමන්ට පවතින බාධාවන්ට ඔවුන් ඉන් පරිබාහිර විවිධ හේතු දක්වනවා. නමුත් එක්තරා කාලයක් තිබුණා මේ තිත්ත ඇත්ත මැදින් හෝ ඇතැම් මාධ්‍යවේදීන් තමාගේ කර්තව්‍යය නිවැරදිව ඉෂ්ඨ කිරීමට යම් උත්සාහයක් දරපු. අද අපිට එවැනි මාධ්‍යවේදීන් දකින්න ලැබෙන්නේ නැති තරම්. මේ ගැන ඔබගේ අදහස.
මූලිකවම මෙයට බලපාන්නේ දේශපාලනික ක‍්‍රියාකාරකම්වල භාවිතාවයි. අද මාධ්‍ය හිමිකරුවනුත් යම් යම් සම්බාධකවල හිරවෙලා ඉන්නේ. හිමිකරුවන්ට පැනවෙන සීමාවන් නිසා මාධ්‍යකරුවන්ටත් සිදුවෙනවා තමන් වෙත සීමාවන් පනවාගෙන ඒ තුළ ඉඳගෙන තමන්ගේ කාර්යය කරන්න. එවිට ඳූෂණ හෙළිදරවු කිරීම් හා විවේචනය වැනි කාරණා සම්බන්ධයෙන් ඔහු විසින්ම ස්වයංවාරණයක් පනවා ගන්නවා. මෙය ඉතා ඛේදජනක තත්ත්වයක්. අධිපතීත්වය මත පාලනය වන සීමාවකයි අපි වැඩකරන්නේ. ජනාධිපතිතුමා පසුගිය දවසක ප‍්‍රවෘත්ති කර්තෘවරු හමුවෙලා කියලා තිබුණා මඩගැහීම් සහ පුද්ගලයින්ට අපහාස කිරීම් නවත්වන්න කියලා. නමුත් කණගාටුවට කාරණය මඩ ගහන්නේ රජයේ මාධ්‍ය ආයතන වලින් වීමයි. රජයේ විද්‍යුත් නාලිකාවලින් නොනවත්වා විපක්‍ෂයට අපහාස කරනවා. අපේ තුවාලේ තියෙන්නේ අපි ලඟනේ. මේ තුවාලේ පෙනි පෙනී වටේ තියෙන තුවාලවලට බේත් දාන්න යන එකෙන් වැඩක් තියෙනවද? මම හිතන්නේ ජනාධිපතිතුමා බොහොම හොඳ දෙයක් කිව්වේ. මේ අපහාස කිරීම හරිම නරකයි. මේක නවත්වන්න කියලා. නමුත් ඒ කාර්ය පළමුවෙන්ම ආරම්භ කරන්න වෙන්නේ රජයේ විද්‍යුත් මාධ්‍ය නාලිකාවලින් සහ රජයේ මුද්‍රිත මාධ්‍යන් තුළින්.

ජාතික පුවත්පතක වගකිවයුතු කාර්යභාරයක් ඉටුකරන මාධ්‍යවේදියෙකු වශයෙන් රාජ්‍ය නායකයා වටා සංකේන්ද්‍රණය වී ඇති අසීමිත බලය සමඟ කටයුතු කිරීමේදී ඔබට ලැබී ඇති අත්දැකීම් මොනවගේද?
මේ සියළු ව්‍යවසනයන්ට මුල පාර්ලිමේන්තුව වෙනුවට විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය තුළ සියළුම බලය කේන්ද්‍රගත වී තිබීමයි. ඒ වගේම විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය තිබුණ නිසාම එක පැත්තකින් යුද්ධය අවසන් කිරීමට යම්කිසි නායකත්වයක් දෙන්නත් පුළුවන් වුණා. මෙහි හොඳ සහ නරක දෙකම තියෙනවා. පාර්ලිමේන්තුව අභිබවා යන බලයක් විධායකය මත ගොඩනැගීම තුළ බොහෝ වෙලාවට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සම්බන්ධයෙන් හඬනඟන ක‍්‍රියාකාරීන්ට අනිසි බියක් දැනෙනවා. මේක අතිශයින්ම කණගාටුදායක තත්ත්වයක්. ජේ.ආර් ජයවර්ධන විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය ගෙනාවේ ඒ කාලේ තිබුණ අර්බුදවලින් එතුමාගේ දේශපාලන ස්ථාවරභාවය ආරක්‍ෂා කරගන්න. එදත් ප‍්‍රවෘත්ති සම්බන්ධයෙන් යම් යම් සීමාවන් තිබුණු බව ඇත්ත. නමුත් එතුමා මූලිකත්වය දුන්නේ තමන්ගේ රාජ්‍ය බලය පිළිබඳ ස්ථාවරභාවය රැකගන්න. මං කියන්නෙ නැහැ මෙතනදී වත්මන් ජනාධිපතිතුමා සම්බන්ධයෙන් විශ්වසනීය බවක් නැහැ කියලා. ජනාධිපතිතුමා පිළිබඳ විශ්වාසනීය බවක් මා තුළත් තිබුණා. නමුත් එතුමාගේ අවට සිටින්නා වූ මැති ඇමතිගොල්ලෝ තමන්ගෙන් ජනතාවට ඉටුවෙන්න ඕන යුක්තිය වෙනුවට සිදු කරන්නා වූ වෙනත් ක‍්‍රියාකාරීත්වයන් ගැන මීට වඩා සොයාබලන්න අවශ්‍යයි කියලා මම හිතනවා.

මාධ්‍ය නිදහස කියන්නේ මේ රටේ මාධ්‍යවේදීන්ගේ සහ මාධ්‍ය ක‍්‍රියාකාරීන්ගේ පමණක් නෙවෙයි, ජනතාවගේත් අයිතියක්. එය අර්බුදයට යාම ජනතාවගේත් ප‍්‍රශ්නයක්. තමන්ට තොරතුරු සපයන මාධ්‍යයන් ආරක්‍ෂාකර ගැනීමට ජනතාවටත් යුතුකමක් තියෙනවා. නමුත් ඒ වෙනුවෙන් ඔවුන් දක්වන දායකත්වය ගැන සෑහීමකට පත්වෙන්න පුළුවන්ද?
මාධ්‍යයේ ප‍්‍රධානම වගකීම තමයි මහජනයා සත්‍යයෙන් සන්නද්ධ කිරීම. අද ඊට පරිබාහිරව සත්‍ය සහ මාධ්‍ය භාවිතාව පැත්තකට දාලා පුද්ගලික චර්යාවන්, මිනිස්සුන්ගේ පවුල් පසුබිම්, ප‍්‍රවෘත්තියකට අදාළ නැති කරුණු දක්වමින් පුද්ගලයින්ට අපහාස කිරීම්, පීඩාකිරීම් සිදු වෙනවා. සමහර නාලිකාවලින් උදේ පාන්දරම අහන්න ලැබෙන ප‍්‍රකාශ දිහා බැලූවම ඉතාම කණගාටුදායකයි. ඔවුන් රාජ්‍යය සහ එහි කි‍්‍රයාකාරීන් පිනවීමට අමු අමුවේ සදාචාර විරෝධී දේවල් තමන්ගේ වැඩසටහන් වලින් ප‍්‍රකාශ කරනවා. මේක විකෘති භාවිතාවක්. අපි මාධ්‍යවේදියෙකු තුළින් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ මීට වඩා යහපත් දැක්මක්. මේ විකෘති මාධ්‍ය භාවිතයට විරුද්ධ වෙන ජනතාවට රැකවරණය දෙන්න ශක්තියක් අද නැති වෙලා තියෙන්නේ. ඉස්සර තිබුණු විපක්‍ෂය බලවත්. මාධ්‍ය ක‍්‍රියාකාරී සංවිධාන, වෘත්තීය සමිති බලවත්. ඔවුන් එළියට බැහැල සටන් කලා. එදා වෘත්තීය සමිතිවලට කම්කරු පන්තිය තමන් පිටිපස්සේ ඉන්නවා කියන හයිය තිබුණා. ඒ නිසා මිනිස්සුත් බය නැතුව එළියට බැස්සා. නමුත් එදා නොබියව කටයුතු කරපු සමහරු අද ආණ්ඩුවල තනතුරු වරප‍්‍රසාද නිසා ගිහිල්ලා ඒ පැත්තේ වාඩිවෙලා. ඇත්ත වශයෙන්ම එදා ජනතාවට නායකත්වය දුන්න උදවිය අද පක්‍ෂවල පැවැත්ම උදෙසා ආශිර්වාදාත්මක නායකත්වයක් දෙනවා අපි දකිනවා. මේ සිදුවීම් නිසා අද ජනතාව තුෂ්නිම්භූතවෙලා ඉන්නේ. අද හඬනගන මනුස්සයෙක් හෙට මරලා දැම්මොත් කවුද ඔහු වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නේ. ඔවුන්ට තියෙන රැකවරණය මොකක්ද? ජනතාවට තියෙන්නේ විමතිය පමණයි. හඬක් නඟන්න ශක්තියක් නැහැ.
නමුත් මේ වෙනකොට මාධ්‍යකරුවාද ඇතුළුව මේ රටේ ජනතාව පැටලිලා ඉන්නේ වඩාත් දැවෙන ප‍්‍රශ්න ගොඩක. අද දකුණේ තියෙන රැකියා වියුක්තිය කොපමණද?. උතුරේ එල්.ටී.ටී.ඊය ඇතුළු අනෙක් ත‍්‍රස්තවාදී සංවිධාන වැඩියෙන්ම තරුණයෝ බිලී බා ගත්තේ ඒ තරුණයන් තුළ තිබූ අපේක්‍ෂාභංගත්වය, අනාගතය පිළිබඳ දැක්මක් නැතිකම, රැකියා නැතිකම ආයුධ හැටියට යොදාගෙන. හඬක් නඟන්න ශක්තියක් නැතිවුණාම ජනතාව අසරණ වෙනවා, අර්බුදයකට යනවා. ඒ නිසා ජනතාවට නායකත්වය දෙන ප‍්‍රබල විපක්‍ෂයක් අවශ්‍යයි. මේක සියළු නිදහස, වරප‍්‍රසාද තිබෙන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සුරක්ෂිත ස්වර්ග රාජ්‍යයක් නෙවෙයි. අද දේශපාලනඥයින්ට විවේචනය ඉවසන්න බැහැ. නමුත් එකිනෙකාගේ අතීත කුණු අවුස්සමින් මඩ ගහගන්නවාට වඩා විවේචනය ඉවසීම වැදගත්. මේ දැක්ම හදාගෙන මිනිස්සුන්ට යහපත් හිතින් මාධ්‍ය භාවිතා කළහැකි මානසිකත්වයක් නිර්මාණය කරදෙන එකත් ගෞරවාන්විත රජයක වගකීමක්. මට කියන්න තියෙන්නේ යුද්ධයෙන් ගෞරවාන්විත ජයග‍්‍රහණයක් දිනාගත්තා වගේම ජනතාවට ගෞරවාන්විතව ජීවත්වීමට ඉඩ සැලසීමත් රජයේ වගකීමක්.



Back to samabima....
Back to Platform...
View PDF ...

චිත‍්‍ර ශිල්පියෙක් දේශපාලන රැස්වීම්වලට යන්නේ ඇයි? චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර

නිදහසේ වේදිකාව සංවිධානය කළ එකොළොස් වැනි මහජන රැස්වීම දෙසැම්බර් 1 වනදා මාතර
සණස ශ‍්‍රවණාගාරයේදී පැවැත්විණි. කල්‍යාණ ගුණවර්ධන මුලසුන හෙබවූ මෙම රැස්වීම අමතා විපක්ෂ නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ සහ චිත‍්‍ර ශිල්පී චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර ඉදිරිපත් කළ අදහස් වලින් උපුටා ගත් කොටස් කිහිපයක් ‘සමබිම’ මෙවර ඔබ වෙත ගෙන එයි. මෙහිදී බි‍්‍රටෝ ප‍්‍රනාන්දු, කේ.ඩබ්ලිව්.ජනරංජන, නීතිඥ ලාල් විජේනායක, මංගල සමරවීර යන මහත්වරුන් ද රැස්වීම අමතා කතා කළහ.
‘ඔබ චිත‍්‍ර ශිල්පියෙක්. ඇයි ඔබ දේශපාලන රැස්වීම් වලට යන්නේ?’

මේ වගේ වේදිකාවකට ඇවිත් කතා කරන කොට මගෙන් නිතරම අහන ප‍්‍රශ්නයක් තමයි මේ. මම හිතනවා චිත‍්‍ර ශිල්පියාගේ යුතුකම හුදෙක්ම ඔබව රසවත් කරන්න චිත‍්‍ර ඇඳීම පමණක් නෙවෙයි කියලා. ඊට වඩා කාර්යභාරයක් කලාකරුවන් වන අපිට පැවරී තියෙනවා. සමහරු කියනවා චිත‍්‍ර ශිල්පියා කළ යුත්තේ ඇඳීම පමණයි කතා කිරීමේ අයිතියක් නැහැ කියලා. නමුත් මම කියනවා කතා කිරීම අද අනිවාර්ය අංගයක් කියලා. සමකාලීන චිත‍්‍ර ශිල්පීන්ට නිහඬව ඉන්න හැකියාවක් අද නැහැ. ඔවුන් දේශපාලනිකයි. කැමති වුණත් නැතත් අපි දේශපාලනීකරණය වී ඉවරයි. අපි කළ යුත්තේ කුමක්ද, අපි ඇඳිය යුත්තේ කුමක්ද කියලා වෙන කෙනෙකු විසින් තීරණය නොකරන, පුද්ගලයාට නිදහස දෙන සමාජයක් අපිට අවශ්‍යයි.


තවම මේ පාලකයින් චිත‍්‍ර ශිල්පයට අත තිබ්බේ නැහැ. සාමාන්‍යයෙන් මන්තී‍්‍රවරු ඇමතිවරු චිත‍්‍ර ප‍්‍රදර්ශන බලන්න එන්නෙ නැති නිසා එහි තිබෙන දේශපාලන කතාව ඔවුන්ට තේරෙන්නෙ නැහැ. ඒ නිසා මගේ චිත‍්‍රය වහන්න ඕන කියලා ඔවුන් දන්නෙ නැහැ. ඒ හේතුවෙන් මට ගොඩක් දේශපාලනික දේවල් චිත‍්‍රයට නඟන්න තවම ඉඩ තියෙනවා. නමුත් ඔවුන් සිංදු කපනවා. සිනමාව කපනවා. මොකද ඒවා ජනප‍්‍රිය මාධ්‍ය නිසා වේගයෙන් පැතිරෙනවා. මේ බව දන්න නිසාම දැන් ගායකයෝ කියන්නෙ දේශප්‍රේමී ගීත විතරයි. අවිඥානකවම තමන්ගේ වාරණය තමන්ම සලසා ගන්නට ඔවුන් දන්නවා.


අද රාජ්‍ය කලාභවන කලා කෘති වෙනුවට මළ මිනී පෙන්වන අවමංගල්‍ය උත්සව ශාලාවක්. චිත‍්‍ර ප‍්‍රදර්ශන පවත්වන්න හැකියාවක් එතන නැහැ. කලාකාරයෙක් මැරිච්ච ගමන් මළ මිනිය ගෙනත් මිනිස්සුන්ට ඒක බලන්න එන්න කියනවා. ඒ නිසා පසුගිය ජූලි මාසෙ පුද්ගලික කලාගාරයක් වන ලයනල් වෙන්ඞ්ට් එකේ මගේ චිත‍්‍ර ප‍්‍රදර්ශනයක් පැවැත්වූවා. එහිදී මට මගේ ප‍්‍රදර්ශනය තුන් පාරක් වහන්න සිදු වුණා. ලයනල් වෙන්ඞ්ට් කලාගාරය පිහිටා තියෙන්නෙ රාජකීය පුත‍්‍රයන් නිතර ගමන් බිමන් යන භයානක අඩවියකයි. ඒ නිසා රජතුමාගේ සහෝදරයා එතනින් යනකොට පැයක් දෙකක් සියල්ල වසා දමන්න ඕන. පාර වහනවා විතරක් නෙවෙයි චිත‍්‍ර ශිල්පියයි රසිකයොයි ඔක්කොම ඇතුළට දාලා කලාගාරයේ දොරත් වහගන්න කියනවා.
අවුරුදු තිහක යුද්ධය නිසා ඇතිවුණු වෙනස අපිට හිතා ගන්න බැහැ. අද මිනිස්සු තමන් එක්ක එකට ගමන් බිමන් ගිය, එකම තැන රැකියාව කරන අයව පවා සැක කරනවා. අද මිනිස්සු සැකය හා භීතිය පැවැත්මේ කරුණක් කරගෙන තියෙන්නේ. ප‍්‍රවෘත්ති ඇහුවට පස්සේ ‘අපේ පැත්තෙන් තිහක් මැරුණානම් අනිත් පැත්තෙන් කීයක් මැරුණද’ කියලා අහන තරමට මේ ප‍්‍රචණ්ඩ පරිභෝජන සමාජය තුළ අපේ මනස විකෘති වෙලා. ඔබ අපේ කෙනෙක්ද?. සිංහල කෙනෙක් ද නැත්නම් දෙමළ කෙනෙක්ද කියලා අපේ අනන්‍යතාවය ප‍්‍රශ්න කරමින් සැක කරමින් දෙපැත්තට දමනවා. ඒ නිසා තමයි විසිත්ත කාමර ලස්සන කරන චිත‍්‍ර අඳින සිත්තරෙක් පමණක් නොවී මීට වඩා සමාජය වෙනස් කරන සමාජය යහපත් තැනකට ගෙන යන්න දායක වෙන්න සිදුවෙලා තියෙන්නෙ.


මම යුද්ධෙට විරුද්ධව ඊයෙත් වැඩ කළා. අදත් වැඩ කරනවා. හෙටත් වැඩ කරනවා. රටකට යුද්ධ අවශ්‍ය නැහැ. යුද්ධ ඇති නොකර ගන්නටයි අපි ඉන්න ඕන. ඒ නිසා මට මිනිහෙක් මැරෙන එක ගැන ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා. අද මරණයක් ගැන වචන තුනක් කියලා අපේ රට සැනසීමට පත්වෙනවා. රණවිරුවන් රට වෙනුවෙන් දිවි පුදනවා, ත‍්‍රස්තවාදීන් මැරුම් කනවා, සාමාන්‍ය සිවිල් වැසියන් මිය යනවා කියා මරණය ගැන කියවෙන මේ වගන්ති තුන තමයි අපි මෙතෙක් ජප කර කර හිටියේ. තාම ඒ අදහස් සමාජයෙන් තුරන් වෙලා නැහැ. මාධ්‍ය සම්පූර්ණයෙන්ම බිල්ලට අරගෙන මිනිස්සුන්ගේ මනස වෙනස් කරලා තමාට තමා ගැනත් සැක හිතෙන සමාජයක් මේ පාලනය විසින් ඇති කළා. දැන් පුල්ලි තිබුණ කොටි ඉවර නිසා පුල්ලි නැති කොටි හොයන අවධියකට ඇවිත් තියෙනවා. ඒ කියන්නේ ආයුධය තාම නිවලා නැහැ, ගිනියම් වෙලා තියෙන්නේ. ඕනෑම මොහොතක නැවත ඒක පත්තු වෙන්න පුළුවන්. ඒ බියකරු සමාජයෙන් ඈත්වෙන්න අවශ්‍යයයි. ඒ වෙනස ඇතිකර ගන්න ජීවිතයට ඇති අයිතියත්, කතා කිරීමට ඇති අයිතියත් ආරක්ෂා කරගන්නයි අපි අද නිදහසේ වේදිකාවට ගොඩවෙලා තියෙන්නේ. මගේ කලාව මට අයිති ක්ෂේත‍්‍රය තුළ ඒ අධ්‍යාත්මික ගුණ වගාවන් සහතික කිරීමට, ඒ අදහස් මිනිස්සුන්ට කියා දීමට මිනිස් මනස අවදිකරන්න චිත‍්‍ර ඇඳීමයි. නමුත් අද චිත‍්‍ර ඇඳීමට අමතරව මෙවැනි වේදිකාවලට ගොඩ වෙන්න මට සිදුවෙලා තියෙනවා.


එක්දාස් නවසිය හැත්තෑ අටේදී මම පාසල් ශිෂ්‍යයෙක්.ඒ දවස්වල හිටපු අගමැතිවරයෙකු වන දහනායක මහත්තයා බස් එකක් එනකන් අපේ නැන්දගේ කඬේ ඉස්සරහා තිබුණ හෙවනැල්ල යටට ඇවිත් ඉන්නවා මට මතකයි. ලංකාව සාමාන්‍ය මිනිස්සු එක්ක ජීවත් වෙච්ච දේශපාලනඥයෝ හිටිය රටක් මිස සිය ගාණක් පිරිවර එක්ක ජනතාව ඉවත් කරමින් ආව ගිය රටක් නෙවෙයි. නැවතත් එහෙම රටක් හදන්න බල කරන්න තමයි අපි මේ නිදහසේ වේදිකාවට ආවේ. එක එක රජයන් මාරු කරන්න නෙවෙයි අපි ඇවිත් ඉන්නේ. අපිට අවශ්‍ය අපේ ප‍්‍රතිපත්ති පිළිගන්නා මිනිසුන් හා ඵ්වා ක‍්‍රියාත්මක කරන රටක් දැක ගන්නයි.
මම හිතනවා මේ සමාජය වෙනස් කර ගත යුතුමයි. වෙනස් වීම බුදු හාමුදුරුවොත් අපිට කියා දුන් සත්‍යයක්. ලෝකයේ වෙනස් වීම හැර අන් හැම දෙයක්ම වෙනස් වෙනවා. ඔබ අපි වගේ සාමාන්‍ය මිනිස්සු තමයි ඒ වෙනස ඇති කළ යුත්තේ. අපිව පාරෙන් එළියට තල්ලූ කරන, අපේ සාක්කු අත පය පරීක්ෂා කරන සමාජයක් මේක. රජවෙන ඕනම කෙනෙකුට අපි කියන්නේ අපි එක්ක බලයට එන්න. අපිත් එක්කම ජීවත් වෙන්න. රජවෙලා වෙන කොහෙටවත් ගිහින් ජීවත් වෙන්න එපා. කිසිවක් අනුන්ගෙන් අහලා දැනගන්න එපා. මිනිස්සුන්ගෙන්ම අහලා දැනගන්න. විකෘති මනසක් පවත්වා ගෙන යන්න රාජ්‍යයට ඉඩ දෙන්නේ නැතුව යහපත් සමාජයක් ගැන බලාපොරොත්තු ඇතුව ඉක්මනින්ම වෙනස් සමාජයක් බිහි කර ගන්න අපිට පුළුවන් වෙයි කියලා මම හිතනවා. ඒ වෙනස් වීම මට, ඔබට, අපට කරන්න පුළුවන්.

Back to samabima....
Back to Platform...
View PDF ...

වික‍්‍රමබාහු - සිරිතුංග ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ශක්තියක්, අපි ඔවුන්ට සුභ පතනවා

නිදහසේ වේදිකාව සංවිධානය කළ එකොළොස් වැනි මහජන රැස්වීම දෙසැම්බර් 1 වනදා මාතර සණස ශ‍්‍රවණාගාරයේදී පැවැත්විණි. කල්‍යාණ ගුණවර්ධන මුලසුන හෙබවූ මෙම රැස්වීම අමතා විපක්ෂ නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ සහ චිත‍්‍ර ශිල්පී චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර ඉදිරිපත් කළ අදහස් වලින් උපුටා ගත් කොටස් කිහිපයක් ‘සමබිම’ මෙවර ඔබ වෙත ගෙන එයි. මෙහිදී බි‍්‍රටෝ ප‍්‍රනාන්දු, කේ.ඩබ්ලිව්.ජනරංජන, නීතිඥ ලාල් විජේනායක, මංගල සමරවීර යන මහත්වරුන් ද රැස්වීම අමතා කතා කළහ.




වික‍්‍රමබාහු - සිරිතුංග ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ශක්තියක්, අපි ඔවුන්ට සුභ පතනවා

මාතර නිදහසේ වේදිකාවේදී රනිල් කියයි

මේ නිදහසේ වේදිකාව අපි ආරම්භ කළේ ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග මහතා ඝාතනය කලායින් පස්සේ සියළු දෙනාටම ශක්තියක් ලබා දීමටයි. මේ සඳහා දේශපාලන සංවිධාන, සිවිල් සංවිධාන, ජන මාධ්‍ය අපි ඔක්කොම එකට එකතු වුණා. අපි බය නැතුව මේ ව්‍යාපාරය ඉදිරියට ගෙන ගියා. දැන් රජතුමා කියනවා එයා රටේ භාරකාරයා ලූ. දැන් රජතුමා කියනවා යුද්ධෙ කරපු නිසා ව්‍යවස්ථාදායක සභාව පත් කරන්න බැරි වුණා කියලා. මට අරක කරන්න බැරි වුණා, මේක කරන්න බැරි වුණා කියලා දැන් අඬනවා. කඳුළු තියෙන්නේ ජනතාවට. කඳුළු තියෙන්නේ මැරුණු මාධ්‍යවේදීන්ට. හිරේට ගිය අයට. ඒ කඳුළු අයින් කරන්න පුළුවන් මේ රජ පවුල පරද්දලා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අවසන් කරලා පමණයි.

එදා ඔවුන් චෝදනා කළා මට රටේ නායකත්වය දෙන්න මේ ඔක්කොම නිදහසේ වේදිකාව තුළට එකතු වෙනවා කියලා. දැන් මට ජනාධිපති තරෙඟට එන්න කියන්නේ ආණ්ඩුව. වෙන කවුරුවත් කියලා නැහැ.

අපි නිදහසේ වේදිකාව ආරම්භ කරද්දි එදා වේදිකාවේ හිටියා වික‍්‍රමබාහු කරුණාරත්න. එතුමා අමාරු කාලයක ඇවිත් අපිට එකතු වුණා. අපි ඒක අගය කරනවා. එතුමා අද ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයෙක්. අපි සමඟ දිගටම රැඳී සිටි සිරිතුංග ජයසූරිය මැතිතුමා නිර්භීත පුද්ගලයෙක්. එතුමා භය නැතුව කතා කළා. භය නැතුව ඉදිරියට ගියා. එතුමාත් ජනාධිපති අපේක්ෂකයෙක්. මම ඒ දෙන්නටම සුභ ප‍්‍රාර්ථනා කරනවා. මං හිතන්නේ අපි හැමදෙනාම ඔවුන්ට සුභ ප‍්‍රාර්ථනා කරනවා. සමහර අය සහයෝගය දෙයි, සමහරු නොදෙයි. ඒත් අපිට තියෙන්නේ ශිෂ්ට සම්පන්න දේශපාලනයක්. අපි එක එක දේශපාලන පක්ෂවලට ඡන්දය දුන්නත් අපිට පුළුවන් නැඟිටලා කියන්න මේ ගොල්ලෝ හරි, මේ ගොල්ලන්ට සුභ ප‍්‍රාර්ථනා කරන්න කියලා. අපිට ඕන පිරිසිදු දේශපාලනයක්. වික‍්‍රමබාහු කරුණාරත්න, සිරිතුංග ජයසූරිය කියන්නෙ මේ රටේ දේශපාලනයේ ඉන්න ඕන අය. ඒ අය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ශක්තියක්. ඒ අය නිර්භීතයි. යහපාලනය පෝෂණය කරන පුද්ගලයන්.

අපි තීරණය කරලා පක්ෂ කිහිපයක් එකතු වෙලා එක්සත් ජාතික පෙරමුණ ඇති කළා. අපි නිදහසේ වේදිකාවේ මූලධර්ම පහ පිළිගත්තා. ඒත් ඒවා ක‍්‍රියාත්මක කරන්න නම් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය නැති කරන්න ඕන. මම විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය නිර්මාණය කරන්න උදව් දුන් පුද්ගලයෙක්. අපි හිතුවෙ නැහැ මේක රජකම දක්වා යයි කියලා. මෙම ජනාධිපති ක‍්‍රමය නැති කරලා අලූතෙන් මේක පටන් ගන්න ඕන. ඊට පස්සේ මේ මූලධර්ම පහ අපිට ක‍්‍රියාත්මක කරන්න පුළුවන්.

අපි හිතුවා හැම කෙනාටම පිළිගන්න පුළුවන් අපේක්ෂකයෙක් ඉන්නවා නම් උදව් කරන්න. සරත් ෆොන්සේකා ඉදිරියට ආවා. මේ කාරණා ඔක්කොම එතුමා පිළිගත්තා. වෙනම පක්ෂයක් වශයෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් ඔහුට සහාය දෙනවා. අපි හිතුවා සරත් ෆොන්සේකාගේ ඒ අපේක්ෂාවට උදව් කරලා එතුමාගේ ජයග‍්‍රහණයෙන් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තහවුරු කරන්න වැඩ කටයුතු කරමු කියලා. අන්න එතනට අද අපි ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ.

ඒත් අපි මේ නිදහසේ වේදිකාව පටන් ගත්තේ නැත්නම්, කෑගැහුවේ නැත්නම් අද මහින්ද රාජපක්ෂ ඡන්දෙට එන්නේ නැහැ කියන එක අපිට සහතිකයි.

Back to samabima....
Back to Platform...
View PDF ...


‘කෙළවීම’
ජෙනරාල් ආවොත් ’ ලිපියට පිළිතුරක්

ලාල් පෙරේරා

පසුගිය ‘සමබිම’ කලාපයේ පළ වූ සුදර්ශන ගුණවර්ධනගේ ලිපියේ ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයේදී ගත හැකි විකල්ප තුනක් දක්වා තිබිණි. ඊට ඌන පූර්ණයක් ඉදිරිපත් කිරීමට කැමැත්තෙමි.
එහි අනුපිළිවෙළට එකඟ නොවෙමි. මුලට ගත යුත්තේ අංක 2 ය. අංක 2 ට ගත යුත්තේ අංක 3 ය. අංක 1 අත්හැරියද කමක් නැත. තව අංක 1 හෙවත් පූර්ව අංක 2 වන ‘‘ තොපි දෙගොල්ලොම මක බෑ වෙලා පලයව් ’’ හෙවත් ‘‘කෙළවීම’’ සඳහා ජෙනරාල්ට ඡන්දය දීම වඩාත් බහුතර විකල්පය වීමට ඉඩ ඇත. අවශ්‍ය නම් එය පහත පරිදි උප අංකනයද කළ හැක.

l.l රටේ නීතිය ක‍්‍රියාත්මක නොවීම, බලය ඇති සෑම එකාම අන්ත දූෂණයේ යෙදීම, වැඩි කොටසක් බඩෙන් අඩක් පමණක් අපහසුවෙන් පුරවා ගනිද්දී සීමිත පිරිසක් අති සුඛෝපභෝගී ජීවිත ගත කිරීම හේතුවෙන් ඇතිව තිබෙන්නා වූ සමාජ ක්‍රෝධය, නොසන්සුන්තාවය මත ‘‘කෙළවීම’’ සඳහා ජෙනරාල්ට ඡන්දය දීම. (මේ සම්බන්ධයෙන් පියවරක් ගැනීමට මහින්ද රාජපක්ෂ ප‍්‍රමාද වැඩිය)

l.ll වෛද්‍යවරුන්, නීතිඥවරුන් වැනි වෘත්තිකයන්, කොතරම් හම්බ කළත් මදියි කියන උදවිය, දරුවන් ඉන්ටර්නැෂනල් යවමින්, විවිධ පල කිහිපයකින් යුක්තව තට්ටු දෙකේ නිවසක් (හුලසක් සේ පෙනෙන 3 වන තට්ටුවද සමඟ) තනාගෙන, වර්ණවත් 141 කින් ගමන් බිමන් යාමට ඇති ආර්ථික අවහිරය නිසා ‘‘කෙළවීම’’ සඳහා ජෙනරාල්ට ඡන්දයක් දීම. (මේ සම්බන්ධයෙන්ද කරන්නට දෙයක් මහින්ද රාජපක්ෂට නැත)

කගකකක පරිපාලන සේවයේ නොවන රජයේ මාණ්ඩලික නිළධාරීන්, ලලිත් වීරතුංග විසින් ජනාධිපතිවරයා වටා පරිපාලන සේවයේ ගෝලබාලයෝ යොදාගෙන පරිපාලන සේවයෙන් බැහැර වූ සේවාවල එවුන්ට කටු කෑල්ලක් හෝ විසි කිරීමට ඉඩ නොදීම හේතු කොට ගෙන ‘‘කෙළවීම’’ සඳහා ජෙනරාල්ට ඡන්දයක් දීම. (හැබැයි මේ අයගෙන් භාගයක් හෝ තම ගොඩට ගැනීමේ හැකියාව තවම මහින්ද රාජපක්ෂට ඇත)

කගකඪ ත‍්‍රීවිල් කට්ටිය, මෝටර් බයිසිකල්වල එහා මෙහා යන කට්ටිය හා බෝක්කු උඩ සිටින කට්ටිය ‘‘කෙළවීම’’ සඳහා ජෙනරාල්ට ඡන්දයක් දීම. ඒ අය එසේ ඡන්දය දෙන්නේ ඇයි දැයි ඒ අයවත් නොදනී. (මෙය මහින්ද රාජපක්ෂගේ අවාසනාවය.)

Back to First Article
Back to platform
Back to Samabima
View PDF ...

Sunday, December 13, 2009

කවුදැයි කවුදැයි ඡන්දෙට එන්නේ,ජෙනරාල් ආවොත් මොකද කරන්නේ?

සුදර්ශන ගුණවර්ධන

ජෙනරාල් තුමාගේ දේශපාලන ආගමනය හේතුවෙන් මුළු මහත් දේශපාලන තලයම දෙදරන්නට පටන් ගෙන ඇත. තව අවුරුදු හයක් හෝ අටක් යනතුරු මහරජතුමාගේ ආණ්ඩුව හීනෙන්වත් හොලවන්න බැරි බව කියූ සියළුදෙනාම සෙලවෙන්නට වෙලාය. අප දේශපාලන විපක්ෂය සමඟ අත්වැල් බැඳගෙන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් රැකගැනීම සඳහා වන මහජන ව්‍යාපාරයක් ගොඩනඟන්නට වෙහෙසෙන අතර, වැඩ කිරීමට අවකාශයක් නැතැයි කියා අත් පා හකුළුවා ගෙන වකුටු වී නිදා සිටි සිවිල් සමාජයේ සාමාජිකයන්ට ද ඇහැ ඇරී අවදි වී ඇත.
‘‘ජෙනරාල් විපක්ෂයේ පොදු අපේක්ෂකයා නේද? දැන් ඔයගොල්ලන් අර්බුදයට යනවා නේද?’’ මේ ඔවුන් අප වෙත දමා ගසන ප‍්‍රශ්නයයි.
මේ ප‍්‍රශ්නය අහන සමහරුන්ට පසුගිය කාලයේ අප ඇඟේ හැපුණත් ඇහැට පෙනුණේ නැත. තවත් සමහර අය ‘අයියෝ, යූ.එන්.පී. එකත් එක්ක යන්න ලැජ්ජ නැද්ද?’ කීවෝය. තවත් උදවිය කීවේ පරදින අශ්වයාට ඔට්ටු අල්ලන්න ඔයාලා ඔය තරම් මෝඩද කියාය. මෙයට අමතර ව පසුගිය කාලයේ විවිධ දුෂ්කරතා මැද වුවද අපට සහයෝගය දුන් අයද හොඳ හිතින් යුතුව මේ ප‍්‍රශ්නය අසන බව ද සටහන් කළ යුතුය.
ප‍්‍රශ්නය හොඳටම පැහැදිලිය. පසුගිය කාලයේ අප විසින් දිගින් දිගටම ප‍්‍රකාශ කළ පරමාදර්ශයන්ට විරුද්ධ භාවිතාවක සිටි පුද්ගලයෙකු පොදු අපේක්ෂකයා වශයෙන් නම් කළහොත් අප ප‍්‍රතික‍්‍රියා දක්වන්නේ කෙසේද යන්නය.
ප‍්‍රශ්නය පැහැදිලි නිසා අපි පිළිතුරක් ගොනු කරමු.
ජනාධිපතිවරණයකදී තමන් ඉදිරිපත් කරන අපේක්ෂකයා තීරණය කිරීමේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අයිතිය ඇත්තේ දේශපාලන පක්ෂ වලටය. විපක්ෂය කියන්නේ තමන් මෙවර ඉදිරිපත් කරන්නේ ජේම්ස් බොන්ඞ් කෙනෙක් නැත්නම් සුපර් මෑන් කෙනෙක් කියාය. ආණ්ඩුව කියන්නේ සුපර් මෑන් ඉන්නේ තමන්ගේ පැත්තේ කියාය.
මේ වන විට පවතින වර්ධනයන් අනුව එක්සත් ජාතික පෙරමුණත්, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් අතර ජනාධිපතිවරණයේදී පොදු අපේක්ෂකයකු ඉදිරිපත් කිරීමට අවබෝධයක් පවතී. ඒ පොදු අපේක්ෂකයා කවුරුන් ද යන්න තවමත් නිල වශයෙන් ප‍්‍රකාශයට පත් නොවුණත් වැඩි දෙනෙකු කල්පනා කරන්නේ ජෙනරාල් තුමා ඒ සඳහා ඉදිරිපත් වනු ඇති බවයි.
එය එසේ වුවහොත් සිවිල් සමාජ සංවිධාන වලට හා ඒවායේ ක‍්‍රියාකාරීන්ට ජනාධිපතිවරණයේදී ගත හැකි විකල්ප පියවරයන් තුනකි.
1. ‘ ඕන එකක් ’ කියා මේ පාරත් රජතුමාටම ඡන්දය දී රජතුමා දෙවන වරටත් බලයට පත් කිරීම- මෙහිදී අප ඡන්දය දෙන්නේ මේ ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිපත්ති වලට නොවන බවත් වාසුදේව නානායක්කාර මහතා වැනි ප‍්‍රගතිශීලීන් තවමත් ආණ්ඩුව සමඟ සිටින නිසා ඔවුන් ගැන විශ්වාස කරමින් බව සිතා සිත සනසා ගත හැකිය.
2. ‘තොපි දෙගොල්ලාම මක බෑ වෙලා පලයව්’ යැයි ප‍්‍රාර්ථනා කරමින් පළිගැනීමේ සිත් පෙරදැරිව ජෙනරාල්තුමා ට ඡන්දය දීම - රජතුමා විසින් කපා දමන ලද දාම් ඉත්තන් සංඛ්‍යාව අති විශාල බැවින්ද, මේ ඉත්තන් ප‍්‍රසිද්ධියේද, ඉදිරියේදී කැපී යාමට නියමිත ඉත්තන් රහසිගතවද එකට එකතු වී ඇති නිසා මෙම විකල්පය මේ මොහොතේ ආකර්ෂණීයය.
3. රජතුමා සහ ජෙනරාල් තුමා යන දෙදෙනාට ම විරුද්ධතාවය ප‍්‍රකාශ කිරීම - මෙහිදී තම ස්වාධීනතාවය සහ දේශපාලන නිරවද්‍යභාවය (Political correctness) ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා තුන්වන අපේක්ෂකයෙකුට ඡන්දය දීම හෝ එම ස්ථාවරය ප‍්‍රසිද්ධියේ දරමින් හොරෙන් ජෙනරාල් තුමාට ඡන්දය දීම.
(තවත් විකල්පයන් ඇත්නම් ඒවා සොයා ගැනීමට මේ ලිපියේ අඩුපාඩු සොයන හිතවතුන්ට භාර කරමි.)
ජෙනරාල් තුමා පොදු අපේක්ෂකයා වශයෙන් ජනාධිපතිවරණයට ආවොත් මොකද කරන්නේ කියා අපෙන් ප‍්‍රශ්න අහන්නේ මෙවැනි සන්දර්භයක් තුළදීය.
අප කිව යුත්තේ මෙහිදී අපට පෞද්ගලික පක්ෂපාතීත්වයක් හෝ අගතියක් නොමැති බවය. අප ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ රට ගොඩනැඟීම සඳහා වන ප‍්‍රතිපත්ති මාලාවකි. අප විපක්ෂයේ දේශපාලන පක්ෂ සමඟ මානව අයිතිවාසිකම් සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා එක්සත් ක‍්‍රියාමාර්ගයක කටයුතු කළද, එක්සත් වැඩපිළිවෙළකට එකඟතාවයක් ඇති කරගන්නේ එකී ප‍්‍රතිපත්ති මාලාව පිළිගනු ලැබුවහොත් පමණකි.
දැනට රට කරවන රජතුමා සහ රජතුමාගේ ආණ්ඩුව මැතිවරණයට පෙර ඉහත සඳහන් ප‍්‍රතිපත්ති පිළිගෙන ඒවා ක‍්‍රියාත්මක කරන්නේ නම් අපි එය සාදරයෙන් පිළිගනිමු.
පසුගිය කාලයේ ආණ්ඩුවේ ක‍්‍රියා කලාපය පිළිබඳ චෝදනා පිටින් දමා ආණ්ඩුව කරනු ලබන යහපත් කටයුත්තකට අකුල් හෙළීමට අපි කුහක නොවෙමු. නමුත්, බලයේ සිටින ආණ්ඩුවෙන් අපට හුදු පොරොන්දු පමණක් ප‍්‍රමාණවත් නොවන අතර, ප‍්‍රායෝගික ක‍්‍රියාකාරීත්වයක් බලාපොරොත්තු වෙමු.
රජතුමා විසින් මේ ඉල්ලීම ක‍්‍රියාත්මක නොකළහොත් එම ඉල්ලීම් පිළිගන්නා සහ ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට පොරොන්දු වන විපක්ෂයේ බලවේගයන් සමඟ අප පොදු වැඩපිළිවෙළකට ගමන් කරන අතර එම පොදු වැඩපිළිවෙළ ජයග‍්‍රහණය කරවීමට අපි කටයුතු කරන්නෙමු.
සමහරුන් සිතන පරිදි පුද්ගලයන් මාරු කිරීමෙන් සහ පුද්ගලයන් පවත්වා ගැනීමෙන් ප‍්‍රශ්න විසඳිය හැකි යැයි අප විශ්වාස කරන්නේ නැත. අප විශ්වාසය තබන්නේ ව්‍යුහාත්මක වෙනසක් ඇති කිරීම පිළිබඳවය. එතැනදී අපට පුද්ගලයා කවුරුන්ද යන්න අදාළ නැත.




View pdf....
Back to Platform
Back to samabima

අපි නීති රීති වලට අනුව මැච් එක ගහමු

‘‘අපට සිහිනයක් තියෙනවා. ඒ සිහිනය මේ රටේ යුක්තිය සාධාරණත්වය අගයන සමාජයක් බිහිකිරීමයි. එවැනි සමාජයක අපි සියළු දෙනාටම සමාන අයිතිවාසිකම් හිමිවෙනවා. උස වුණත් මිටි වුණත් ජාතිය මොකක් වුණත් කුමන ආගමක් ඇදහුවත් මොන දේශපාලන මතයක් දැරුවත් පුරවැසියන් වශයෙන් අන්න ඒ සමාන අයිතිවාසිකම ලබා ගන්න තමයි අපි ‘නිදහසේ වේදිකාව’ වශයෙන් එකතු වෙලා ඉන්නේ.’’
එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නියෝජ්‍ය නායක පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී කරු ජයසූරිය මහතා එසේ පැවසුවේ පසුගිය 21 වනදා මාතලේ පුරහලේ දී පැවැති නිදහසේ වේදිකාවේ දහවැනි මහජන රැස්වීම අමතමිනි.
ලංකා සම සමාජ පක්ෂයේ දේශපාලන මණ්ඩල සභික නීතිඥ ලාල් විජේනායක මහතා මුලසුන හෙබවූ මෙම රැස්වීම අමතා නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කරුවන් වන නීතිඥ ජේ.සී.වැලිඅමුණ සහ නීතිඥ සුදර්ශන ගුණවර්ධන සමග ‘දූෂණ විමසුම’ සංවිධානයේ සම්බන්ධීකාරක නීතිඥ රවි ජයවර්ධන මහතා ද කතා කළහ. ගායන ශිල්පී ජයතිලක බණ්ඩාර මහතා ඉදිරිපත් කළ ගීත ප‍්‍රසංගයකින් ද වේදිකාව ආලෝකවත් විය.
මාතලේ දිස්ත‍්‍රික් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී රංජිත් අලූවිහාරේ, මධ්‍යම පළාත් සභා මන්ත‍්‍රීවරුන් වන වසන්ත අලූවිහාරේ, සංජීව කවිරත්න සහ රෝහණ බණ්ඩාරනායක යන මහත්වරු ඇතුළු දහසකට ආසන්න පිරිසක් මෙම රැස්වීමට සහභාගී වූහ.
එහිදී තව දුරටත් කරු ජයසූරිය මහතා මෙසේ පැවසීය. ‘නිදහසේ වේදිකාව බිහි කිරීමේ උවමනාව ඇති වුණේ පහුගිය ජනවාරි මාසේ මේ රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට තර්ජනයක් වූ කරුණු දෙකක් සිදුවීම හරහා. අභීත මාධ්‍යවේදියෙකු වූ නීතිඥ ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග මහතා මහ දවල් අධි ආරක්ෂිත කලාපයක වෙඩි තියලා මරලා දැමීමෙනුත්, සිරස මාධ්‍ය ආයතනයට ගිනි තැබීමෙනුත් පසුව රට කොහාටද යන්නෙ කියලා මේ රටේ ජනතාව තුළ යම්කිසි බියක් සාංකාවක් ඇති වුණා. නිදහසේ වේදිකාවේ ආරම්භය සිදු වුණේ එතැනින්. අද දේශපාලන පක්ෂ දාහතරකට ආසන්න ප‍්‍රමාණයක් වගේම සිවිල් සංවිධාන තිහක් පමණ නිදහසේ වේදිකාවට ගොඩ වී එහි සාමාජිකයන් බවට පත්වෙලා සිටිනවා. ඒ වගේම දිනපතා අළුත් පිරිස් එයට එකතු වෙනවා. ඒ නිසා නිදහසේ වේදිකාවේ සිටින කිසිම කෙනෙක් දේශද්‍රෝහියෙක්වත්, කොටි ඒජන්තවරයෙක්වත් නෙවෙයි. නිදහසේ වේදිකාවේ සියළුම ආකාරයේ මත දරන අය ඉන්නවා. සියළුම ජාතීන්ට අයිති, විවිධ ආගම් අදහන අය ඉන්නවා. නමුත් නිදහසේ වේදිකාවේ සියළුදෙනා වගේම අපි ඔක්කොම එකතු වෙලා එකම වේදිකාවකට ගොඩ වෙලා ඉන්නෙ කරුණු පහකට එකඟ වෙලා.
එහි පළමුවැන්න ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය. අද ජීවත්වීමේ අයිතිය, කතා කිරීමේ අයිතිය, නිදහසේ හැසිරීමේ අයිතිය, යහපාලනය, ජාතීන් අතර සමානත්වය, ආර්ථික සමානත්වය යන සියල්ල කඩ වෙලා තියෙන්නේ. කතා කිරීමේ සහ ලිවීමේ නිදහස ගැන කියනවානම් අද කවුරු හරි ආණ්ඩුවට විරුද්ධව මතයක් ප‍්‍රකාශ කළොත් සුදු වෑන් එකක් ඇවිල්ලා ඔහුව උස්සගෙන යනවා. එහෙම නැත්නම් මහ දවාලේ වෙඩි තියලා මරලා දානවා. දැනටමත් මාධ්‍යවේදීන් ෙදාළොස් දෙනෙක් මරලා දාලා. මාධ්‍යට සම්බන්ධ තිස් දෙනෙක් පමණ විවිධ අඩත්තේට්ටම් වලට ලක්වෙලා. තව සමහර අය ජීවිත තර්ජනයට ලක්වීම නිසා පිටරට ගිහිල්ලා. මේ අය කරපු එකම පාප කර්මය තමයි ආණ්ඩුවට විරුද්ධව අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීම. මේක තමයි අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීම සහ මාධ්‍ය නිදහස සම්බන්ධයෙන් අද අපේ රටේ තියෙන තත්ත්වය.
එ්වගේම බොහෝ දෙනෙක් කතා කරන කාරණයක් තමයි යහපාලනය. යහපාලනය තියෙන රටක ඕනම කෙනෙකුට බොහොම සතුටින් ජීවත් වෙන්න පුළුවන්. යහපාලනය තියෙන රටක අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය තියෙනවා. යහපාලනයක් තියෙන රටක රජයේ මාධ්‍ය කියන එක ආණඩුවට වගේම විපක්ෂයටත් අයිතියි. පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී සීයට පණස් එකකට ආසන්න ඡුන්ද සංඛ්‍යාවක් ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමාට ලැබුණා. සීයට හතළිස් නමයකට ආසන්න ඡන්ද සංඛ්‍යාවක් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාට ලැබුණා. පණස් එකක් ගත්ත කෙනාට මේ ඔක්කොම අයිති වෙනකොට හතළිස් නමයක් ගත්ත කෙනාට උදේ ඉඳන් ? වෙනකන් පහර දෙනවා. මොකක්ද එතන තියෙන සමානත්වය. රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආණ්ඩු බලය හිමි අයට විතරක් නෙවෙයි සියළුම ජන කොට්ඨාශ වලට අයිතියි.
1997 දී සිවිල් සමාජයේ සියළුදෙනා එකතු වෙලා පුරවැසි කමිටුවක් හදාගත්තා. ඒ නිසා 2002 දී අපිට පුළුවන් වුණා 17 වන සංශෝධනය ගේන්න. 17 වන සංශෝධනයේ වැදගත්කම සමහර අය දන්නවා. සමහර අය දන්නෙ නැහැ. ඒක ගෙනාවට පස්සේ ලංකාවෙ හුඟක් ක්ෂේත‍්‍රවල තිබුණු දේශපාලනීකරණය බොහෝ වෙනස් වුණා. ඒ තුළින් මැතිවරණ කොමිසමක් පත් කරලා නිදහස් හා සාධාරණ මැතිවරණයක් පවත්වන්න පුළුවන් වුණා. ඒ නිසා මම හිතන්නේ 2004 මැතිවරණය තමයි සාධාරණම මැතිවරණය.
ඒ වගේම රාජ්‍ය සේවය නිර්දේශපාලනය කිරීම සඳහා රාජ්‍ය සේවා කොමිසමක් පත් කරන්න, අධිකරණ සේවා කොමිසමක් පත් කරන්න හැකි වුණා. මට මතකයි සමහර අවස්ථාවලදී හිටපු ජනාධිපතිතුමියට පවා විරුද්ධව තීරණ ගන්න එදා රාජ්‍ය සේවා කොමිසමට පුළුවන් වුණා. ඒ නිසා දේශපාලන ඇඟිලි ගැසීම්වලට යටත් වෙන්නේ නැතුව පොලිස් නිලධාරීන්ට තමන්ගේ නිල ඇඳුමේ ගෞරවය ආරක්ෂා වෙන ආකාරයට කටයුතු කරන්න පුළුවන් තත්ත්වයක් ඇතිවුණා. ඒ විදිහට තමයි එදා රටේ වෙනසක් ඇති කලේ.
ඉදිරියේදී ප‍්‍රකාශ කරන මැතිවරණ වලට මුහුණ දෙන්න අපි සූදානම්. නමුත් ඒක නිදහස් හා සාධාරණ මැතිවරණයක් ලෙස පැවැත්විය යුතුයි. අපි රජයෙන් ඉල්ලනවා උදේ ඉඳන් ? වෙනකන් බොරු ගොතමින් ජනතාව මුලා වෙන විදිහට රාජ්‍ය මාධ්‍ය පාවිච්චි නොකර සත්‍ය ප‍්‍රකාශ කරන්න කියලා. අපි නීති රීති වලට අනුව මැච් එක ගහමු. මේ මැච් එක ගහලා එක් කෙනෙක් දිනනවා. එක් කෙනෙක් පරාද වෙනවා.
අද රටේ ජනතාව තේරුම් අරන් තියෙනවා මේ පවතින ක‍්‍රමයේ වෙනසක් අවශ්‍යයි කියලා. අපි කරන සමීක්ෂණ වලිනුත් දකිනවා ජනතාව වෙනසක් අවශ්‍යයි කියලා ප‍්‍රකාශ කරන ආකාරය. ඒ වෙනස තමයි යුක්තියත්, සාධාරණත්වයත්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයත්, කතා කිරීමේ සහ නිදහසේ ජීවත්වීමට ඇති අයිතියත් ඇති රටක්. එහෙම වුණොත් මේ රටට අළුත් මාර්ගයක යන්න පුළුවන්. මේ මැතිවරණය ඉතාම තීරණාත්මකයි. ඒ නිසා මම ඔබ සියළුදෙනාගෙන් ගෞරවයෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ රජයේ සම්පත් අනිසි ලෙස පාවිච්චි කරන්නේ නැති ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය අගයන නායකයෙක් පත්කර ගන්න තමුන්නාන්සෙලාගේ සහයෝගය ලබා දෙන්න.

Back to Samabima
Back platform
View Pdf....
View more Photo
view Karu jayasuriya Speech ...

වෙනසකට කැපවෙන්න අපි සූදානම්













විපක්ෂ නායක සහ එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ නායක
රනිල් වික‍්‍රමසිංහ

‘‘පාර්ලිමේන්තුව පත් වෙලා දවස් එකසිය අසූවකින් යහපාලනය, 17 වන සංශෝධනය, ව්‍යවස්ථාමය හා නීතියේ ආධිපත්‍යය ආදී කාරණා ගැන නිදහසේ වේදිකාව සහ අනිත් පිරිස් සමඟ සාකච්ඡා කර ශ‍්‍රී ලාංකික අනන්‍යතාවය සහ ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය තහවුරු වෙන ආකාරයේ අළුත් ව්‍යවස්ථාවක් හදන්න අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා.’’
විපක්ෂ නායක සහ එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා මෙසේ පවසා සිටියේ, ‘වෙනසකට කැපවෙමු’ තේමාව යටතේ නිදහසේ වේදිකාවේ පස් වැදෑරුම් ප‍්‍රතිපත්ති මාලාව එළි දැක්වීම පිණිස පසුගිය නොවැම්බර් 12 වෙනිදා කොළඹදී පැවති උත්සවයේදීය.
එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ නායකයින් හා නිදහසේ වේදිකාව ජනතාවගේ මුලික අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමට සහ මාධ්‍ය නිදහස ආරක්ෂා කිරීමට කැපවෙන බවත් අද මෙම අවස්ථාවට සහභාගී වන්නේ පුද්ගලයන් වෙනුවෙන් නොව අරමුණු සහ ප‍්‍රතිපත්ති වෙනුවෙන් බවත් කී වික‍්‍රමසිංහ මහතා ඒ සඳහා පළමුවෙන් මැතිවරණයක් පවත්වා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය හැකි තරම් ඉක්මණින් අහෝසි කිරීමට සැලසුම් කරගෙන යන බවද පැවසුවේය.
‘මැතිවරණයකින් පස්සෙ ජනතාව එක්සේසත් කර දේශපාලන විසඳුමක් ගෙන ඒමටත් සමාජ සාධාරණත්වයක් ඇති ආර්ථීකයක් (Social Market Economy) හදන්නත් අපි කැපවෙලා ඉන්නවා’ යැයි ඔහු වැඩිදුරටත් පැවසීය.
නිදහසේ වේදිකාවේ පස් වැදෑරුම් ප‍්‍රතිපත්ති මාලාව එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ නායකයින් වෙත පිළිගැන්වීම මෙම උත්සවයේදී සිදු කෙරුණු අතර අනතුරුව එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ ප‍්‍රතිපත්ති මාලාව ද රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා විසින් නිදහසේ වේදිකාවේ සිවිල් සංවිධාන නියෝජිතයන් වෙත පිළිගන්වන ලදී. මෙම උත්සවයට විපක්ෂ නායකවරයා සමඟ කරු ජයසූරිය, මංගල සමරවීර, රවුෆ් හකීම්, තිස්ස අත්තනායක, ආචාර්ය කුමරගුරුබරන් ඇතුළු එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ පක්ෂ නායකයන් රැුසක් සහභාගී වූහ.
මෙහිදී තව දුරටත් අදහස් දක්වමින් විපක්ෂ නායකවරයා කියා සිටියේ ‘‘නිදහසේ වේදිකාවේ මූලධර්ම පහ ප‍්‍රකාශයට පත්කිරීම වැදගත් පියවරක් බවයි. එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ සියලූම පක්ෂ සහ සංවිධාන මේ මූලධර්ම පහ පිළිගැනීමට නිල වශයෙන් තීරණය කර තිබෙන බව පැවසූ ඔහු නිදහසේ වේදිකාව ආරම්භ කළේ ලසන්ත වික‍්‍රමතුංගගේ ඝාතනයෙන් පසු මේ රටේ නිදහස නැති වෙමින් ගිය අවස්ථාවක බවත් එදා සිට සියළුදෙනා සමඟ අත්වැල් බැඳගෙන ගිය ගමන නිසා නිදහස ඉතා සුළුවෙන් හෝ ආරක්ෂා කරගැනීමට හැකි වී ඇති බවත් පැවසීය.
‘‘දැන් අපි බලන්නෙ මෙම නිදහස සම්පූර්ණයෙන්ම රැකගෙන ඉදිරියට යන්නයි. මේ සඳහා නිදහසේ වේදිකාව සමඟ අපිත් එකතු වෙලා සාකච්ඡා කළා. කටයුතු කළා. අපි එකතු වෙලා නිදහස් සමාජයක් ඇති කරලා මේ ආසියානු කලාපයටම පෙන්නන්න ඕන. අපේ සටන් පාඨය අපි ඔක්කොම රජවරු. ඒක සත්‍යයක් බව පසක් කරන්න අපි මේ පස් වැදෑරුම් මූලධර්ම පිළිගෙන ක‍්‍රියාකරනවා.’’ වික‍්‍රමසිංහ මහතා පැවසීය.
බි‍්‍රටෝ ප‍්‍රනාන්දු මහතා පිළිගැනීමේ කතාව පැවැත්වූ අතර ආචාර්ය නිමල්කා ප‍්‍රනාන්දු මහත්මිය විසින් ‘වෙනසකට කැපවෙමු’ පස්වැදෑරුම් වැඩපිළිවෙළ සභාව වෙත ඉදිරිපත් කළාය.



සිවිල් සමාජයට සුවිශේෂ වගකීමක් ඇත
ආචාර්ය පාක්‍යසෝති සරවනමුත්තු

රට ගොඩනැඟීම සඳහා නිදහසේ වේදිකාව විසින් එළිදක්වන ලද පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්ති තමා සම්පූර්ණයෙන්ම අනුමත කරන බවත් එම ප‍්‍රතිපත්ති ආරක්ෂා කරගැනීමට සුවිශේෂී වගකීමක් සිවිල් සමාජය වෙත පැවරී ඇති බවත් විකල්ප ප‍්‍රතිපත්ති කේන්ද්‍රයේ විධායක අධ්‍යක්ෂ සහ නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කරු ආචාර්ය පාක්‍යසෝති සරවනමුත්තු ප‍්‍රකාශ කරයි. ඔහු එසේ පැවසුවේ පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්ති එළිදැක්වීමේ උළෙලට නිව්යෝර්ක් නුවර සිට සුබ පැතුම් පණිවිඩයක් එවමිනි. එම පණිවුඩයේ මෙසේද සඳහන් වේ.
‘‘නිදහසේ වේදිකාව විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද මෙම පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්ති මම සම්පූර්ණයෙන් ම අනුමත කරමි. මානව හිමිකම් දැඩි ලෙස ආරක්ෂා කරන්නාවූද, යහපාලනය සහිතවූද, සාමය සහ සමඟි සන්ධානය ගොඩනඟා ගත්තාවූද, එක්සත් ශ‍්‍රී ලංකාවක් වශයෙන් ඉදිරියට යනු පිණිස මෙම ප‍්‍රතිපත්ති සුරකින ලෙස දේශපාලන පක්ෂ වලින් ද, සිවිල් සමාජ සංවිධාන වෙතින්ද ඉල්ලා සිටීමට මම කැමැත්තෙමි.
අප වර්තමානයේ මුහුණ දෙමින් සිටින අභියෝග මධ්‍යයේ ඉහත ප‍්‍රතිපත්ති රැක ගැනීම සඳහා සක‍්‍රීයව දායකවීමේ සුවිශේෂ වගකීමක් සිවිල් සමාජය වෙත පැවරී ඇති බව මම අවධාරණය කරමි.’’


Thursday, November 19, 2009

ජනාධිපති අපේක්ෂකයා කවුරු වුනත් ශක්තිමත් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආරක්ෂක වළල්ලක් අවශ්‍යයි


වැසි දියෙන් තෙත බරිත වී මඳ අඳුරකින් පරිසරය වැසී යමින් තිබුණද නිදහසේ වේදිකාව පළමු වරට එළිමහන් පිටියක පැවැත්වූ ගම්පහ මහජන රැස්වීමට සහභාගීවීමට පැමිණ සිටි විශාල ජනකායක් ගම්පහ කොළඹ බස් නැවතුම් පළ වටා රොක් වී සිටි අයුරු පසුගිය නොවැම්බර් 14 වෙනිදා අපට දැක ගත හැකි විය.
මෙහිදී පැමිණ සිටි පිරිසගේ අවධානය පැහැර ගනිමින් ප‍්‍රහාරාත්මක විලාසයකින් ආරම්භක කතාව කරන ලද්දේ නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කරු බි‍්‍රටෝ ප‍්‍රනාන්දු ය.
‘‘මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව යටතේ පසුගිය කාලයේ අපි යමකට විරුද්ධ නම් එයට විරුද්ධයි කියල කියන්න අපිට ධෛර්යයක් තිබුණෙ නැහැ. ඒත් දැන් අපිට ඒ ශක්තිය තියෙනවා. අපිට ඕන මේ රටේ අළුත් ආණ්ඩු හදන්න නෙවෙයි. අපේ අරමුණ මොන ආණ්ඩුවක් බලයට ආවත් එය ව්‍යවස්ථාවට හා නීතියට ගරු කරන ආණ්ඩුවක් බවට පත් කිරීමයි.’’
ලංකා සම සමාජ පක්ෂයේ දේශපාලන මණ්ඩල සභික නීතිඥ ලාල් විජේනායක මහතා කියා සිටියේ, ‘‘ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පාලන ක‍්‍රමයක තිබෙන ප‍්‍රධානම ලක්ෂණ වන තමන් කැමති පාලකයෙකු පත් කර ගැනීම, කාටත් එක සමානව සලකන නීතියේ ආධිපත්‍යය සුරක්ෂිතව තිබීම, අධිකරණයේ ස්වාධීනතාව සහ මානව හිමිකම් ගරු කිරීම ආදියට අද විශාල තර්ජනයක් එල්ල වී ඇති බවයි.’’
අනතුරුව සභාව ඇමතුවේ ආචාර්ය නිමල්කා ප‍්‍රනාන්දු ය.
‘‘ලංකා ඉතිහාසයේ ප‍්‍රථම වරට සිවිල් සමාජය දේශපාලන පක්ෂ සමඟ එක්ව ඉතාම විවෘතව ඓතිහාසික ක‍්‍රියාදාමයකට අවතීර්ණ වූ බවත්, සිවිල් සමාජය හා දේශපාලන සමාජය අතර ඇති කරගත් මෙම කතිකාව මැතිවරණයකින් අහවර නොවිය යුතු බවත්, නිදහසේ වේදිකාව රටේ පාලනය නැවත පුරවැසියා අතට ලබා දීමට පෙරමුණ ගන්නා බවත් ’’ ඇය පවසා සිටියාය.
මෙම අවස්ථාවට සහභාගී වෙමින් නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කරු නීතිඥ ජේ.සී.වැලිඅමුණ මහතා මෙසේ පැවසීය.
‘‘මැතිවරණ වලින් කවුරු දිනුවත් කවුරු බලයට පත් වුණත් ජීවත් වීමට ඇති අයිතියට, තමන්ගේ හෘදසාක්ෂියට එකඟව මතයක් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ නිදහසට තර්ජන එල්ල වෙන අකාරය, ඳුෂණය හා නාස්තිය වැඩි වී ජනතාවට අභියෝග එල්ල වෙන ආකාරය පසුගිය කාලෙ අපි දැක්කා. අද තිබෙන වැඩවසම් රදළ චින්තනය තුළ රජතුමාට සියළු බලතල හිමිවෙලා රටවැසියෝ අතවැසියෝ බවට පත්වෙලා. එය නීත්‍යනුකූලව අභියෝගයට ලක් කිරීමට ජනතාවට අයිතියක් තිබෙන බවට මතක් කර දිය යුතුයි.’’
නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කරු නීතිඥ සුදර්ශන ගුණවර්ධන මීළඟට අදහස් දක්වන ලදී.
‘‘මීට මාස පහකට පෙර මේ ආණ්ඩුවේ හා ජනාධිපතිතුමාගේ පාලනය සදාකාලිකයි කියල කියපු ජනතාව අද එහෙම ලේසියෙන් මේ රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය විනාශ කරන්න දෙන්නේ නැහැ කියලා ප‍්‍රකාශ කරන්න පටන් අරන් තියෙනවා. එදා ප‍්‍රධාන විපක්ෂයට තමන්ගේ දේශපාලනය කරගෙන යන්න හැකියාවක් තිබුණා නම් ඔවුන්ට සිවිල් සංවිධාන එක්ක හවුල් වෙන්න ඕන නැහැ. සිවිල් සංවිධාන වලටත් තමන්ගේ ව්‍යාපෘති පවත්වාගෙන යමින් මානව හිමිකම් කඩවීම් ගැන කතා කරන්න ඉඩක් තිබුණා නම් දේශපාලන පක්ෂ එක්ක එකතු වෙන්න අවශ්‍ය නැහැ.
නමුත් මේ සියළුදෙනාට එකට එකතු වෙන්න සිදුවුණේ මේ රජය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය කඩ කරමින් ගෙන ගිය අත්තනෝමතික එ්කාධිපති පාලනය නිසා. කවුරුන් හෝ මේ රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය විනාශ කරනවා නම් නිදහසේ වේදිකාව ඊට එරෙහිව නැඟී සිටින බව බය නැතුව ප‍්‍රකාශ කර සිටිනවා.’’
මෙහිදී විපක්ෂ නායක සහ එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා පවසා සිටියේ, ‘‘ඉතා ඉක්මනින්ම මෙරට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තහවුරු කර අළුත් ව්‍යවස්ථාවක් සාදා ජනතාව අතට බලය ලබා දීමට කටයුතු කරන බවත්, ඊට මූලාරම්භයක් වුණේ නිදහසේ වේදිකාව බවත්ය.’’
රැස්වීමේ අවසන් කථාව කරමින් ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ‘ම’ පාර්ශ්වයේ නායක මංගල සමරවීර මහතා පවසන ලද්දේ, ‘‘බලය ලබා ගත්තට පස්සේ එතැනට එන්න පාර කපල දුන්න සිවිල් සංවිධාන ක‍්‍රියාකාරීත්වය සහ ඔවුන්ට වුණු පොරොන්දු දේශපාලන පක්ෂ විසින් අමතක කර දමන බව පසුගිය කාලේ අපි දැක්කා. ඒ නිසා ඊළඟට පත්වන ආණ්ඩුව මොකක් වුණත්, ජනාධිපති අපේක්ෂකයා කවුරු වුණත් නිදහසේ වේදිකාව තුළ එක්වී සිටින සිවිල් සංවිධාන විසින් ඡන්දය දිනූ දාට පසුදා සිට එය ක‍්‍රියාත්මක කරවා ගැනීමට තමන්ගේ ප‍්‍රතිපත්ති පහ හරහා ඒ දේශපාලන පක්ෂ වටා ශක්තිමත් ආරක්ෂක වළල්ලක් දැමිය යුතුයි.’’යනුවෙනි.
දිනෙන් දින නිදහසේ වේදිකාව වටා ජනතාව රොක් වෙමින් සිටිති. දැන් ඔවුන් සිය සංවාදය අරඹා ඇත. ඒ එය ඔවුන් වෙනුවෙන් බිහි වූ ජනතා ව්‍යාපාරයක් බැවිණි. ගමින් ගමට නගරයෙන් නගරයට යමින් ජනතාව සමඟ අරඹා ඇති නිදහසේ වේදිකාවේ ජනතා සංවාදය නුදුරේදීම ඔබ හමුවටද පැමිණීමට නියමිතය.

වෙනසකට කැපවෙමු ! - නිදහසේ වේදිකාවේ පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්ති

නිදහසේ වේදිකාව ශ‍්‍රී ලංකාව තුළ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස සහ නිදහසේ ජීවත්වීමට ඇති අයිතිය ආරක්ෂා කිරීම හා ශක්තිමත් කිරීම උදෙසා කැපවූ සිවිල් සමාජ ක‍්‍රියාකාරිකයින් හා දේශපාලන නායකයින් විසින් පිහිටුවා ගනු ලැබූ පුළුල් සන්ධානයකි. රට පුරා පවතින මානව හිමිකම් කඩ කිරීම් නිදහසේ වේදිකාව බිහිකර ගැනීම සඳහා හේතු පාදක විය. එසේම අතුරුදහන්වීම්, පැහැරගෙන යාම්, නීත්‍යනුකූල නොවන මනුෂ්‍ය ඝාතන මෙන්ම මාධ්‍ය මර්දන කටයුතුවල නියැළුනන්ට දඞුවම් නොලැබීම හරහා මතුවුණු නිර්මුක්ති සංස්කෘතිය ද මෙයට හේතු පාදක විය.
අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය සහ ජීවත්වීමේ අයිතිය යන මූලික මානව අයිතීන් නිදහසේ වේදිකාවේ අඩිතාලම වන්නේය.
සියළු දේශපාලන ආයතන හා කි‍්‍රයාදාමයන් පුරවැසියන්ගේ පුර්ණ සහභාගීත්වය සඳහා විවෘත, ජන කොටස්වල විවිධත්වය හඳුනා ගන්නා සහ එය පිළිබිඹු කරන, ඔවුන් ගේ දුක්ගැනවිලි වලට ආමන්ත‍්‍රණය කරන සහ අපේක්ෂාවන්ට ඉඩ දෙන්නක් විය යුතුය. ශී‍්‍ර ලංකාවේ සියළු පුරවැසියන්ට ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් දක්වනු ලබන මූලික අයිතිවාසිකම් බුක්තිවිදීමේ අයිතිය තහවුරු කළ යුතුය.
ඒ අනුව අප රටේ සාමය, යහ පාලනය හා සමාජ සාධාරණත්වයට මඟ පෙන්වීම සඳහා නිදහසේ වේදිකාව විසින් පහත දැක්වෙන පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්ති කෙරෙහි තම කැපවීම ප‍්‍රකාශ කරනු ලබයි.

01.ජන සහභාගී ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තහවුරු කිරීම
x විධායක ජනාධිපති ධූරය අහෝසි කළ යුතුය.
x ව්‍යවස්ථාදායකයේ සහ විධායකයේ වගකීම තහවුරු කෙරෙන පාර්ලිමේන්තු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය යළි ස්ථාපිත කළ යුතුය.
x කැබිනට් මණ්ඩලයේ අමාත්‍ය ධූරයන් අඩු කළ යුතුය.
x ජනවාර්ගික ගැටුම විසදාලීමට අදාළව බලය බෙදීම පදනම් කරගත් රාජ්‍යය ප‍්‍රතිව්‍යුහකරණය කළ යුතුය.
x අසාධාරණයන්ට ලක් වූවන්ට සමානත්වය තහවුරු කිරීම පිණිස විශේෂ විධි විධාන ඇති කළ යුතු අතර විශේෂයෙන් සියළු තීරණ ගැනීමේ මණ්ඩල තුළ කාන්තා නියෝජනය සහ සහභාගීත්වය වර්ධනය කළ යුතුය.

02.යහ පාලනය, නීතියේ ආධිපත්‍ය සහ විනිවිදභාවය තහවුරු කිරීම
x ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ උත්තරීතරභාවය ආරක්ෂා කළ යුතුය.
x 17 වන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන් කි‍්‍රයාත්මක කිරීම හරහා පොලිස් සහ පරිපාලන සේවය දේශපාලන ඇගිලි ගැසීම් වලින් මුදා ගත යුතුය.
x ස්වාධීන මැතිවරණ කොමිසම පිහිටුවිය යුතුය.
x තොරතුරු ලබා ගැනීමේ අයිතිය තහවුරු කෙරෙන නීති සම්මත කළ යුතුය.
x අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය තහවුරු කළ යුතුය.

03.ජාතීන් අතර යුක්තිය සහ සමානාත්මතාවය වර්ධනය කිරීම
x සියළු ජනවර්ගයන්ගේ සමානත්මතාවය පිළිගන්නා බලය බෙදාහැරීම මත පදනම් වූ දේශපාලන විසඳුමක් වහාම ගෙන ආ යුතුය.
x ශී‍්‍ර ලංකාවේ රාජ්‍ය සංකේතය මගින් පුද්ගලයන්ගේ විවිධත්වය මත පදනම් වූ එක්සත් බව පිළිඹිබු විය යුතුය.
x අවතැන්වූවන්ගේ ආත්ම ගරුත්වය සුරැකිය යුතුය.
x යුද ගැටුම් වලින් අවතැන්වූවන් නැවත පදිංචිකරවීම සහ පුනරුත්ථාපනය කිරීම එක්සත් ජාතීන්ගේ මූලධර්මයන්ට අනුකූලව කි‍්‍රයාත්මක කළ යුතුය.
x රාජ්‍ය භාෂා නීතිය අර්ථාන්විත ලෙස කි‍්‍රයාත්මක කළ යුතුය.

04.ආර්ථික හා සමාජ සාධාරණත්වය
x ජනගහනයේ දරිද්‍රතාවයෙන් පෙළෙන ජන කොටස්වල ජීවන තත්ත්වය සහ අභිවෘද්ධිය තහවුරු කිරීම සඳහා කි‍්‍රයාත්මක වැඩ පිළිවෙලක් සකස් කළ යුතුය.
x රටේ ආර්ථිකයේ විභවතාවය වර්ධනය කිරීම සඳහා සමාජ වගකීම් සහිත වෙළදපොළ ආර්ථිකයක් ප‍්‍රවර්ධනය කළ යුතුය.
x තිරසාර සංවර්ධනය සහ කෘෂිකාර්මික විධික‍්‍රම ප‍්‍රවර්ධනය කිරීම හරහා ආහාර සුරක්ෂිතභාවය සහ පරිසරය ආරක්ෂා කළ යුතුය.

05.මානව හිමිකම් සහ මාධ්‍ය නිදහස සුරැකීම
x අතුරුදහන්කරවීම්, පැහැරගෙන යාම් සහ නීති විරෝධී ඝාතනයන් සම්බන්ධ පරීක්ෂණයන් වහා පවත්වා වරදකරුවන් නීතියේ ඉදිරියට ගෙන එ්ම හරහා වරදින් නිදොස් කිරීමේ සංස්කෘතිය වහා අවසන් කළ යුතුය.
x ජාතික ආරක්ෂාව සඳහා පනවා ඇති නීති, හදිසි නීති විධි විධානයන් ඇතුළු සියළු නීති ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් ප‍්‍රමිතීන්ට අනුකූල විය යුතුය.
x ශී‍්‍ර ලංකා රාජ්‍යය අපකීර්තියට පත් නොවනු පිණිස අප විසින් පිළිගෙන ඇති සියළු ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් ප‍්‍රඥප්තීන් ගරු කළ යුතුය.
x ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රමිතීන්ට අනුකූලව වින්දිතයන් සහ සාක්ෂිකරුවන් ආරක්ෂා කරන නීතියක් වහාම සම්පාදනය කළ යුතුය.
x මාධ්‍ය ආයතන සහ මාධ්‍යවේදීන්ට එරෙහි හිංසනය වහා නැවැත්විය යුතුය.
x මහජන සේවා මාධ්‍ය සම්ප‍්‍රදායක් සැලසුම් කිරීම හරහා රාජ්‍ය සහ පෞද්ගලික මාධ්‍ය ඒකාධිකාරය පරිවර්තනයට ලක් කෙරෙන නව මාධ්‍ය සංස්කෘතියක් බිහිකළ යුතුය.
x පුවත්පත් මණ්ඩල පනත වහා අහෝසි කළ යුතුය.

Back to samabima
view pdf
Back to platform

විපක්ෂය සමඟ වැඩ කිරීම සිවිල් සමාජයට අළුත් දෙයක් නෙවෙයි

ආචාර්ය නිමල්කා ප‍්‍රනාන්දු
නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කාරිනිය


මිනිස් අයිතිවාසිකම් ප‍්‍රමුඛ කොට ගෙන නිදහසේ වේදිකාව විසින් සකස් කරන ලද ”වෙනසකට කැපවෙමු” නම් රට ගොඩනැඟීමේ වැඩපිළිවෙළ ඇතුළත් පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්තිය විරුද්ධ පක්ෂයේ දේශපාලන පක්ෂ වෙත පිළිගැන්වීමේ පළමු පියවර වශයෙන් එය එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ නායකයින් වෙත පිළිගැන්වීම පසුගිය 12 වනදා සවස කොළඹ ජේ.ආර්.ජයවර්ධන කේන්ද්‍රයේදී උත්සවාකාරයෙන් සිදුවිය.
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සඳහා වන පුළුල්ම මහජන බලවේගයක් ගොඩනැඟීම සඳහා ‘නිදහසේ වේදිකාව’ විසින් දිවයින පුරා පවත්වන ලද දිස්ත‍්‍රික් නියෝජිත සමුළුවලදී සම්මත කරගත් රට ගොඩනැඟීම සඳහා වන පස්වැදෑරුම් වැඩපිළිවෙළ පිළිබඳ එහි සම කැඳවුම්කරුවන් වන ආචාර්ය නිමල්කා ප‍්‍රනාන්දු විසින් දක්වන ලද අදහස් මෙවර සමබිම පාඨක ඔබ වෙත ගෙන ඒමට අපි අදහස් කළෙමු.



සිවිල් සමාජයේ ක‍්‍රියාධරයන් හැටියට පසුගිය කාලයේදී අප විශාල අභියෝගාත්මක තීන්දුවක් ගත්තා. ඒ විපක්ෂයේ දේශපාලන බලවේග සමඟ ක‍්‍රියාකාරී සංවාදයකට සහ මෙහෙයුමකට පැමිණීමටයි. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සහ නීතියේ ආධිපත්‍යය බිඳවැටීම, නීතියට පිටින් සිදු කරන ඝාතන සහ අපරාධ, පැහැර ගැනීම් සහ අතුරුදහන්වීම් සිදුවන මොහොතක පොදු සිවිල් සමාජ ක‍්‍රියාකාරීත්වය පමණක් ප‍්‍රමාණවත් නොවන බව අපට හැඟී ගිය නිසයි මේ තීන්දුව ගැනීමට ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම හේතු වූයේ එක්දහස් නමසිය අසූ ගණන්වල අපි විපක්ෂයේ දේශපාලන පක්ෂ සමඟ එක්ව එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මර්දනයට එරෙහිව කටයුතු කළෙත් මේ ආකාරයටමයි. අප මේ මොහොතෙත් විපක්ෂය සමඟ කටයුතු කරන්නේ ඒ අත්දැකීම් පදනම් කරගෙනයි. ඒ නිසා මෙය අපට අළුත් දෙයක් නෙවෙයි.

අපේ ප‍්‍රධාන ඉලක්කය වන්නේ පුළුල් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ජනතා බලවේගයක් ඇති කිරීමයි. මෙම බලවේගය ඇති කිරීමේ මූලික අරමුණ ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තහවුරු කිරීමයි. එහිදී දෙමළ ජනතාවගේ ප‍්‍රශ්නයට දේශපාලන විසඳුමක් ලබා ගැනීම ප‍්‍රධාන කාරණයක්. ඒ නිසා මේ වන විටත් අප සමඟ එකතු වී කටයුතු කරන එක්සත් සමාජවාදී පක්ෂය, දෙමළ ජාතික සන්ධානය සහ ඉදිරියේදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සමඟත් මෙම පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්ති සාකච්ඡාවට ගැනීමට අප බලාපොරොත්තු වෙනවා.

නමුත් ආණ්ඩුව සමඟ සිටින පක්ෂ වලට මෙය අළුත් දෙයක් නෙවෙයි. අප කාලාන්තරයක් පුරාම ආණ්ඩුවේ පක්ෂ වලින් ඉල්ලා සිටියේ මෙම පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්තියේ තිබෙන යෝජනා අනුව කටයුතු කරන්න කියලා. ඒ අයට පසුගිය කාලයේ ජනාධිපති ධූරයේ රැදී සිටියදී ගත හැකි විසඳුම් තිබුණා. පැහැරගැනීම් සහ අතුරුදහන්වීම් සිදු වුණේ මේ ආණ්ඩුව යටතේ. ලංකාවේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් 17 වන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව ක‍්‍රියාත්මක නොකළේ මේ ආණ්ඩුවේ ජනාධිපතිතුමා විසින්. 13 වන ව්‍යවස්ථාව අද මියැදෙමින් තිබෙනවා. ඒ නිසා ඔවුන් සමඟ සංවාදයක්, සාකච්ඡාවක් පැවැත්වීම ඵලදායී නැහැ. නමුත් ඒ අයට අප මේ අවස්ථාවේ පෙන්වා දෙන්නේ විපක්ෂයේ බලවේගය ලෙස අප ඉදිරියට එන බවයි. ආණ්ඩු පක්ෂයේ ඉන්නා දේශපාලන කණ්ඩායම්වල හෘද සාක්ෂියක් තිබෙන දේශපාලනඥයින් සහ රටට ආදරය කරන ක‍්‍රියාධරයන් ඉන්නවා නම් අපේ රට මේ අගාධයෙන් බේරා ගැනීමට ඔවුන් මෙම පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්තිය කියවා එම බලවේගයට එක් විය යුතුයි කියා අප හිතනවා. නමුත් ඒ අය සමග සංවාදයක් කිරීම මිස සාකච්ඡා කිරීම ඵලදායී නොවන බව අප හිතනවා. ඊට හේතුව ඒ අය කල්පනා කරන්නේ මේ ඒකාධිපති පවුල්වාදී පාලනය දිගටම ගෙන යාමටයි. අපට අවශ්‍ය ජනතාවගේ සර්ව ජන ඡන්ද බලයට ගරු කරන, ස්වෛරී භාවය මත පදනම් වූ, ජනතාවට වග කියන, ඔවුන් මුලා නොකරන දේශපාලන රාමුවක් ඇති කිරීමටයි.

රටක ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පරිවර්තනය හුදෙක් දේශපාලන පක්ෂ හරහා පමණක් කළ නොහැකියි. නේපාලය, තායිලන්තය, පිලිපීනය වගේ රටවල ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අරගල දෙස බැලූ විට අපට ඒ බව පැහැදිලිව පේනවා. උදාහරණයක් විදිහට ගාන්ධිතුමා ඉන්දියාවේ නිදහස වෙනුවෙන් කටයුතු කළේ දේශපාලන පක්ෂයක් ලෙස නෙවෙයි. ඔහුගේ සටන ගෙන ගියේ විශාල ජනතා බලවේගයක් මෙහෙයවා ගනිමිනුයි. සිවිල් සමාජය යනු හුදෙක් රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන පමණක් නෙවෙයි. සිවිල් සමාජය කියන්නේ පුළුල් ජනතා සවිඥනය සහ පුළුල් ජනතා මෙහෙයවීමයි. ඒ අවශ්‍ය වන්නා වූ දේශපාලන පෙරළිය කිරීමට සහ වෙනස ළඟා කර ගැනීමට තමන්ගේ රාමුවෙන් පිටත සිටින නමුත් තමන් වගේ සිතන කණ්ඩායම් සමඟ කටයුතු කිරීම රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන සහ සිවිල් සමාජ ක‍්‍රියාධරයන්ගේ වගකීමයි.


Back to samabima
view pdf
Back to platform

සිවිල් සංවිධාන වලට සවන් දෙන විපක්ෂයක් බිහිකර ගන්න ලැබීම ඉතාම වැදගත්

මිනිස් අයිතිවාසිකම් ප‍්‍රමුඛ කොට ගෙන නිදහසේ වේදිකාව විසින් සකස් කරන ලද ”වෙනසකට කැපවෙමු” නම් රට ගොඩනැඟීමේ වැඩපිළිවෙළ ඇතුළත් පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්තිය විරුද්ධ පක්ෂයේ දේශපාලන පක්ෂ වෙත පිළිගැන්වීමේ පළමු පියවර වශයෙන් එය එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ නායකයින් වෙත පිළිගැන්වීම පසුගිය 12 වනදා සවස කොළඹ ජේ.ආර්.ජයවර්ධන කේන්ද්‍රයේදී උත්සවාකාරයෙන් සිදුවිය.
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සඳහා වන පුළුල්ම මහජන බලවේගයක් ගොඩනැඟීම සඳහා ‘නිදහසේ වේදිකාව’ විසින් දිවයින පුරා පවත්වන ලද දිස්ත‍්‍රික් නියෝජිත සමුළුවලදී සම්මත කරගත් රට ගොඩනැඟීම සඳහා වන පස්වැදෑරුම් වැඩපිළිවෙළ පිළිබඳ එහි සම කැඳවුම්කරුවන් වන ජ්‍යේෂ්ඨ නීතීඥ ජේ.සී වැලිඅමුණ විසින් දක්වන ලද අදහස් මෙවර සමබිම පාඨක ඔබ වෙත ගෙන ඒමට අපි අදහස් කළෙමු.






ජ්‍යේෂ්ඨ නීතීඥ ජේ.සී වැලිඅමුණ
නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කරු


නිදහසේ වේදිකාව ආරම්භ කළේ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් සුරක්ෂිත කිරීම සඳහා මහජන ව්‍යාපාරයක් සෑදීමටයි. ඒ සඳහා කවුරුවත් ඉදිරිපත් නොවන වෙලාවක යම්කිසි වේදිකාවක් හදන්න අප ඉදිරිපත් වුණා. දිගුකාලීනව ප‍්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් මේ වැඩපිළිවෙළ ගෙන යන්නේ කෙසේද සහ අප එකඟ වන්නේ කුමන කාරණා වෙනුවෙන්ද යන්න ගැන නිදහසේ වේදිකාව හදන අවස්ථාවේ අපත් සමඟ සම්බන්ධ වූ පිරිස් සමඟ අප දීර්ඝ ලෙස සාකච්ඡා කළා. එම දීර්ඝ සාකච්ඡා වලින් පසුවයි මෙම පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්ති සකස් කළේ .

එය තවදුරටත් ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා දේශපාලන පක්ෂ වලට ඉදිරිපත් කිරීමට අප සැලසුම් කළා. පළමුව එක්සත් ජාතික පෙරමුණට අයත් පක්ෂ වලට මෙය පිළිගන්වනු ලබනවා. ඒ මඟින් එම පක්ෂ මේ සඳහා එකඟ වීමක් පමණක් නොව කැපවීමක්ද අප අපේක්ෂා කරනවා. එවැනි කැපවීමකට ඔවුන් එකඟ බව පෙනී ගියහොත් පසුව ඔවුන් සමඟ අවබෝධතා ගිවිසුමකට අත්සන් කිරීමට නිදහසේ වේදිකාව බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒ මඟින් එම දේශපාලන පක්ෂවලට අභ්‍යන්තරව බලපෑම් කිරීමට තරම් ශක්තිමත් වීම අපේ අරමුණයි.
පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්තිය තුළ ගැඹුරු කාරණා රාශියක් අන්තර්ගත වෙනවා. ඒ හැම කරුණක්ම බද්ධ කරල තිබෙන්නේ අයිතිවාසිකම් වලට සම්බන්ධ වන ආකාරයටයි. මෙය යහ පාලනය සහ මානව හිමිකම් ආරක්ෂා කිරීමට, රටේ පුරවැසියන්ට වෙනස් කොට සැලකීමකින් තොරව ජීවත් වීමට යම්කිසි මඟ පෙන්වීමක් හා බලපෑමක් කළ හැකි ප‍්‍රබල ලියවිල්ලක් බවට අනාගතයේදී පත්වෙයි කියලා අප විශ්වාස කරනවා.

විපක්ෂයේ අනෙකුත් දේශපාලන පක්ෂ වලටත් මෙම පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්තිය පිළිගන්වන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. විශේෂයෙන්ම අපත් සමඟ ආරම්භයේ සිටම කටයුතු කරන එක්සත් සමාජවාදී පක්ෂයටත් ඉන්පසුව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ, දෙමළ ජාතික සන්ධානය ඇතුළු විපක්ෂයේ සෑම පක්ෂයකටමත් ඉදිරියේදී මෙය පිළිගන්වනවා.

ආණ්ඩු පක්ෂයට පංචවිධ ප‍්‍රතිපත්තිය පිළිගන්වනවාද නැද්ද කියලා අපට සලකා බලන්න සිදු වෙනවා. අපට මේ වේදිකාව හදන්න සිදු වුණේ ආණ්ඩුවේම ක‍්‍රියාකාරීත්වය නිසා. ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් ගැන කතා කරන්න තිබුණ වේදිකාව නැති කරල දැම්මේ ඔවුන් විසින්. ඒ නිසා ආණ්ඩු පක්ෂයට මෙය පිළිගැන්වීම ගැන තීන්දුවක් ගැනීම ගැඹුරින් සාකච්ඡා කළ යුතු කාරණයක්.

සිවිල් ව්‍යාපාර හරහා බිහිවෙන මෙවැනි ප‍්‍රතිපත්තීන් වලට දේශපාලන පක්ෂවල එකඟතාවය හා කැපවීම ලබා ගැනීම මඟින් රටට ප‍්‍රතිලාභ රාශියක් අත්වෙනවා. ඒ අතරින් සිවිල් සංවිධාන වලට යම්කිසි දුරකට සවන් දෙන විපක්ෂයක් බිහිකර ගන්න අවස්ථාවක් සහ හැකියාවක් ලැබීමම ඉතාම වැදගත්. දේශපාලන පක්ෂ ජයග‍්‍රහණය කළාට පසුව මෙවැනි ප‍්‍රතිපත්ති ක‍්‍රියාත්මක කරවා ගැනීම ඉතා අපහසුයි. සිවිල් සංවිධාන සහ විපක්ෂ දේශපාලන පක්ෂ එකතු වෙලා අවබෝධතා ගිවිසුමකට අත්සන් කරල බලය ලබා ගත්තට පස්සේ ඔවුන් ඒ සඳහා කැපවන අවස්ථා අප දැකලා නැහැ. රටක සිවිල් ජනතාවට යම් බලයක් තිබෙනවා. ඒ මඟින් දේශපාලනඥයින්ට බලපෑම් කරන්න තරම් බලයක් ජනතාවට තිබෙන බව පෙන්විය යුතුයි. මේක සිවිල් සමාජය තමන් බලයට එන්න දරන උත්සාහයක් නෙවෙයි. සිවිල් සමාජයට තියෙන බලාධිකාරිය ජනතාවගේ බලය. ඒ නිසා මෙය ජනතාවගේ බලය ප‍්‍රකාශ කරන අවස්ථාවක්.


Back to samabima
view pdf
Back to platform

Sunday, November 8, 2009

කාකි ඇඳුම් අළුගෝසුවන්ට එරෙහිව ජනතාව පෙළ ගැසෙති

මානසික ආතතියකින් පෙළෙමින් සිටියා යැයි කියන දෙමළ ජාතික තරුණයෙකුට පොලිස් නිළධාරියෙක් විසින් අමානුෂික අන්දමින් පහර දී දියේ ගිල්වා ඝාතනය කරන ලද සිද්ධිය මේ වන විට දේශීය මෙන්ම විදේශීය වශයෙන්ද මහත් ආන්දෝලනයක් ඇති කර ඇත. නොකඩවා සිදු වෙමින් පවතින පොලිස් ඝාතන අතරට අළුතින්ම එක් වූ මෙම සිදු වීම හරහා මෙරට මානව හිමිකම් කඩ කිරීම් ගැන කතා කිරීමට අපකීර්තිමත් සාක්ෂියක් ශ‍්‍රී ලංකා පොලිසිය විසින් නැවත වරක් සපයා ඇත.යම් හෙයකින් අදාළ සිදුවීම ඇතුළත් වීඩියෝ පටය නොවන්නට ඝාතනයට ලක් වූ මෙම තරුණයාද පාතාලයෙකු බවට පත් වීම සක්කරයාටවත් වෙනස් කළ නොහැකි වන්නේය.මිනිසුන් බල්ලන් බළලූන් මෙන් මරා දමන හිරිකිත ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් මේ රටේ බිහි වීමේ වගකීම පාලකයින් විසින් බාර ගත යුතුය. ජනතාවගේ ජීවත් වීමට ඇති අයිතිය සුරක්ෂිත කරන්නට අපොහොසත් පාලකයින්ගෙන් ජනතාවට ඵලක් නැත. එනිසා තවදුරටත් අප පත් කළ පාලකයින් අතින් අපගේ මරණ වරෙන්තුව ලියැවෙනු බලා සිටිය නොහැක. තීරණය ඇත්තේ පරමාධිපත්‍යය හිමි ඔබ අතේය.
බම්බලපිටිය මුහුදු වෙරළේදී පොලිස් නිළධාරියෙකු විසින් අමානුෂික ලෙස පහර දී තරුණයෙකු මරා දැමීමට එරෙහිව සිවිල් අධීක්ෂණ කමිටුව, නිදහසේ වේදිකාව සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ජනතා පෙරමුණ එක්ව පසුගිය 04 වෙනිදා කොටුව දුම්රියපොළ ඉදිරිපිටදී උද්ඝෝෂණයක් පවත්වන ලදී. ඊට සිවිල් සංවිධාන ගණනාවක් සහ දේශපාලන පක්ෂද සහභාගී විය. විශාල ජනතා සහභාගීත්වයකින් සිදු කෙරුණු මෙම උද්ඝෝෂණයේදී උද්ඝෝෂණකරුවන් ‘කාකි ඇදුම් අළුගෝසුවෝ ’ යැයි සටන් පාඨ කියන විට මහ මඟ යමින් සිටි ජනතාවද ඊට සහාය පළ කරන අන්දම දක්නට ලැබුණි.

මේ රටේ ශක්තිමත් සිවිල් සංවිධාන ජාලයක් නැහැ

නිදහසේ වේදිකාව සිවිල් සමාජ සංවිධාන සහ විරුද්ධ පක්ෂයේ දේශපාලන පක්ෂ යන දෙකොට්ඨාශයේම දායකත්වයෙන් ගොඩනැඟෙන්නේ ජීවත්වීමේ අයිතිය සහ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස බරපතල ලෙස තර්ජනයට ලක්ව තිබූ අවස්ථාවකය. වසරකටත් අඩු නිදහසේ වේදිකාවේ අතීතය තුළ ප‍්‍රාදේශීය වශයෙන් සාකච්ඡා විශාල සංඛ්‍යාවක් පවත්වමින් පස්වැදෑරුම් වැඩපිළිවෙළක් සමාජගත කිරීමට උත්සාහ දරන ලදී. මෙම සාකච්ඡා සඳහා සිවිල් සමාජ සංවිධාන මෙන්ම දේශපාලන පක්ෂ නියෝජනය කරමින් විශාල පිරිසක් සහභාගී වෙයි.
ඔක්තෝමබර් 18 වෙනිදා මාතර සර්වෝදය ශාලාවේදී පැවති දිස්ත‍්‍රික් නියෝජිත සමුළුවේදී සිවිල් සංවිධාන නියෝජනය කරමින් නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කරු නීතිඥ සුදර්ශන ගුණවර්ධන අදහස දැක්වූ අතර දේශපාලන පක්ෂ නියෝජනය කරමින් අදහස් දැක්වූයේ දකුණු පළාත් සභා විපක්ෂ නායක බුද්ධික පතිරණ මහතාය. තරුණ දේශපාලකයෙකු වශයෙන් බුද්ධික නිදහසේ වේදිකාව පිළිබඳ ඉදිරිපත් කළ විග‍්‍රහය මේ පිළිබඳ ආරම්භ කළ සංවාදය ඉදිරියට ගෙන යාමට දායක වනු ඇතැයි සිතන අපි ඔහුගේ අදහස් වලින් තෝරා ගත් කොටසක් මෙවර ‘සමබිම’ පාඨකයන් සමඟ බෙදා ගැනීමට අදහස් කළෙමු.






දකුණු පළාත් සභා විපක්ෂ නායක
බුද්ධික පතිරණ

මගේ මේ කතාව ආරම්භ වෙන්නෙ 1990 දශකයේ මුල් කාර්තුවෙන්. මට මතකයි ඒ වකවානුවෙත් අද ඇතිවෙලා තියෙනවා වගේම ලොකු සංවාදයක් රට පුරා ඇති වුණා. ඒත් එදා ඒ සංවාදය තුළ මිනිස්සුන්ගේ බඩගින්න ගැන කතා වුණේ නැහැ. ජනතාව වෙනුවෙන් එදා පේ‍්‍රමදාස රජය ක‍්‍රියාත්මක කරපු ප‍්‍රමුඛ සුබ සාධන ව්‍යාපාරයන් ඇගයීමකට ලක්වුණේ නැහැ. එදා කතාවුණේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, මානව අයිතිවාසිකම් සහ ජනතාවගේ ජීවත්වීමේ අයිතිය ගැන.හැබැයි සාම්ප‍්‍රදායික එක්සත් ජාතික පාක්‍ෂිකයෝ මේ සංවාදයෙන් පිටතයි හිටියෙ.

එහෙමනම් කවුද එදා ඒ සංවාදයට මුලපිරුවේ? එදා තිබූ සිවිල් සහ බහුජන සංවිධාන. නමුත් මම කරපු අධ්‍යනයන්ට අනුව එදා සිවිල් සංවිධාන සහ බහුජන සංවිධාන ගෙනගිය වැඩ පිළිවෙළ ඒ මොහොතේදී ජනතාව අතර බරපතල සාකච්ඡාවකට ලක් වුණේ නැහැ.

1992 විතර වෙනකොට එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය ඇතුළෙ බරපතල පිපිරීමක් ඇතිවෙනවා. ඒ පිපිරීමේ ප‍්‍රතිඵලයක් විදිහට එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය තුළ ගොඩනැගිලා තිබුණ ශක්තිමත් සංවිධාන ජාලයේ යම් අර්බුදයක් ඇති වෙනවා. ඒ අර්බුදය තුළ ලලිත්, ගාමිණි, පේ‍්‍රමචන්ද්‍ර කණ්ඩායම එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයෙන් ඉවත් වෙනවා. ඒ ඉවත්වෙන මොහොත වෙනකොට ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂයත් නිද්‍රාශීලි තත්ත්වයකට පත්වෙලා තිබුණේ.

ඒ තත්වය තුළ මේ රටේ නැවත දේශපාලන උද්දීපනයක් ඇති කරන්න එදා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී එක්සත් පෙරමුණට එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයෙන් ඉවත් වුණ ලලිත් ගාමිණී කණ්ඩායම් එකතු වුණා. ඉන්පසු ඔවුන් විසින් සිවිල් සංවිධාන ක‍්‍රියාකාරීත්වය ආරම්භ කර ඒකට නායකත්වය දීලා අවසානයේදී ඉතා කණගාටුදායක ලෙස දේශපාලනයෙන් සහ ජීවිතයෙන් සමුගැනීම තුළ චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග එහි ප‍්‍රතිඵල නෙළනවා. සටන ආරම්භ කළේ චන්ද්‍රිකා නොවුණට ප‍්‍රතිඵල නෙළලා ආණ්ඩුවක් හදලා අවසානේදී ඒකට පාර හදල දීපු අර සිවිල් සංවිධාන ජාලය තුළ සිටි සියළු ක‍්‍රියාකාරීන්ට නිර්දය ආකාරයට පහර දීල මේ රටේ දේශපාලන ගමන් මඟ වෙනස්ම දිශාවකට තල්ලූ කරල දාන්න ඒ ආණ්ඩුවට පුළුවන් වෙනවා.

මම හිතනවා අදත් නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නෙ ඉතිහාසය නැවතත් පුනරුච්චාරණය වෙන එවැනිම තත්ත්වයක්. අවසානෙදි සිවිල් සංවිධාන මේ අරගලයේ පෙරටුගාමී බලය විදිහට නැත්නම් අරගලයේ ගිණිපුපුර බවට පත්වුණාට ඒකෙ ප‍්‍රතිලාභ ලබන්නේ වෙනත් කණ්ඩායමක්.

නමුත් මෙදා නිදහසේ වේදිකාවේ මම සාධනීය තත්ත්වයක් දකිනවා. ඒ කාරණා දෙකක් නිසා. මම මේ අරගලය සමඟ එකතු වෙන්නෙත් ඒ කාරණා දෙක නිසා. එකක් තමයි මෙදා සිවිල් සංවිධාන ජාලය සහ දේශපාලන සංවිධාන ජාලය කියන දෙක එකිනෙකට සමාන්තර පීලි දෙකක ගමන් නොකර එකට බද්ධවෙලා තිබීම. මම විශ්වාස කරනවා මේ රටේ ශක්තිමත් සිවිල් සංවිධාන ජාලයක් නැහැ කියලා. එහෙම වෙන්න හේතුව දේශපාලන සමාජය නැත්නම් දේශපාලන තලය තාමත් මේ රටේ අති බහුතරයක් පිරිස වන්දනීයව සලකන නිසා. ඒ නිසා දේශපාලනඥයාට පුළුවන් වෙලා තියෙනවා ඕනතරම් පිස්සු කෙලින්න. මොන පිස්සුව නැටුවත් ඒ පිස්සු දේශපාලඥයින්ව මනාප ලැයිස්තුවේ උඩින්ම ගෙනල්ල තියලා ඒ ව්‍යුහයට වන්දනාමාන කරන බහුතරයක් තමයි අද දේශපාලන ව්‍යාපාරය තුළ ඉන්නේ. නමුත් එහෙම අය වීර චරිත බවට පත්වෙන අතරම ඔවුන්ට දේශපාලන වේදිකාවෙන් එළියේ ලොකු චියර් එකක් ලැබෙන්නේ මෙන්න මේ සන්දර්භය තුළ. මට ඒක දකින්න පුළුවන් වෙලා තියෙන්නේ මමත් සිවිල් ව්‍යාපාරය තුළ කටයුතු කරලා දේශපාලනයට ආපු නිසා.

මම මේ අරගලය එක්ක එකතුවෙන දෙවෙනි කාරණය තමයි නිදහසේ වේදිකාව ප‍්‍රකාශයට පත් කරලා තියෙන පංචවිධ මූලධර්ම. 1990 දශකයේ සිවිල් ව්‍යාපාරය හා දේශපාලන ව්‍යාපාරය එකට එකතුවෙලා කතා කරන්නෙ සීමිත කාරණා කිහිපයක් වෙනුවෙන් පමණයි. නමුත් මෙදා දේශපාලන, ආර්ථික, සමාජ, සංස්කෘතික හැම කාරණයක් පිළිබඳවම මේ පංචවිධ මූලධර්මය තුළ ඇතුළත්. කොටින්ම ඊළගට පත්වෙන ආණ්ඩුවට රටක් ගෙනියන්න අවශ්‍ය සමස්ත ව්‍යුහයම මේ තුළ අන්තර්ගත වී තියෙනවා. 1977 දී ජේ.ආර් ජයවර්ධන මැතිතුමා හදුන්වාදෙන වෙළෙඳපොළ අර්ථ ක‍්‍රමය තුළ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයටත් බැරිවෙනවා ඒක ව්‍යුහය තුළට ගෙනාවට මනුස්සයන්ගේ සිතුවිලි තුළට ගේන්න. ඒ නිසයි අදටත් තාත්තෙක් අම්මෙක් හිතන්නේ තමන්ගෙ කොල්ලා පෙන්ෂන් පඩිකාරයෙක් බවට පත්කරන්න ඕන කියලා. තමන්ගෙ කෙල්ල පෙන්ෂන් පඩිකාරයෙකුට කසාද බන්දලා දෙන්න ඕන කියලා. අදටත් මේ වෙළෙඳපොළ අර්ථක‍්‍රමය යටතේ ඇතිවෙලා තියෙන පෞද්ගලික අංශයේ රැකියාවලට යවනවාට වඩා හැම අම්මෙක්ම තාත්තෙක්ම කැමති තමන්ගෙ ළමයා කොහොමහරි රජයේ සේවකයෙක් බවට පත්කරන්න. ඒක තමයි ඇත්ත කථාව. වෙළෙඳපොළ අර්ථක‍්‍රමය සමාජගත කරලා අවුරුදු තිස් දෙකක් ගතවෙලා තිබුණත් මිනිස්සුන්ගේ සිතුවිලි තියෙන්නේ ඊට වෙනස් පැත්තක. ඒ නිසා මම හිතනවා මේ පංචවිධ මූලධර්මයන් තුළ අපට මඟ හැරුණ සියළු කාරණා තියෙනවා කියලා.

අපි කාටත් පේන දෙයක් තමයි ප‍්‍රබලම විපක්‍ෂය එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය. ඒ වගේම මේ මොහොත වෙන කොට තවත් දේශපාලන පක්‍ෂ ගණනාවකුත් නිදහසේ වේදිකාවට එකතුවෙලා තියෙනවා. ඒ වගේම සිවිල් සංවිධානත් විශාල සංඛ්‍යාවක් එකතුවෙලා තියෙනවා. මේ කාරණයේදී අපිට තියෙන ලොකුම අභියෝගය තමයි ක්‍රෙඩිබිලිටි (විශ්වාසනීයත්වයක්) එකක් ඇති කරගන්න එක.

අද මේ මොහොත වෙනකොට මහින්ද රාජපක්‍ෂ පිළිබඳ බරපතල ප‍්‍රශ්න තියෙන අය තමයි බහුතරයක් ඉන්නේ. ඒත් ඒක නෙවෙයි ප‍්‍රකාශ වෙන්නේ. ඇයි ඒ බව ප‍්‍රකාශ වෙන්නෙ නැත්තෙ? මරණ බය නිසා. ඒක මාධ්‍යකරුවාගේ සිට සියළු දෙනාට තියෙනවා.මාධ්‍යකරුවාට අද තමන්ගෙ මතය ප‍්‍රකාශකරන්න පුළුවන් තත්ත්වයක් නැහැ. අද මේ භීෂණය වෙන්නෙ බොහොම සුමට විදිහට. ඒ වගේම හරිම ප්‍රොෆෙෂනල්.

ඒ නිසයි අපිට නැවතත් සැබෑ ජනතා අරගලයක් අවශ්‍ය. එතනදි අපිට තියෙන ලොකුම අභියෝගය මේ ව්‍යාපාරය තුළ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය ඉන්නෙ ඇයි කියන කාරණය ජනතාවට අවබෝධ කර දීමයි. එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය දේශපාලන ව්‍යුහයක් විදිහට නැත්නම් දේශපාලන පක්‍ෂයක් විදිහට නිදහසේ වේදිකාව සමග ඉන්න කාරණය පිළිබඳ ප‍්‍රබල මතයක් සමාජගත කරන්න ඕන. එතනදී ඉතාම වැදගත් කාරණය තමයි මේ ක‍්‍රියාකාරීත්වයට යූ.එන්.පී ලේබලය ඇලවීමට සමහරු දරන උත්සාහය නැති කිරීම.

ඊළඟ කාරණය මේ එකතු වී සිටින අති බහුතරයක් නියෝජනය කරන සමාජ පන්තීන් සහ ජනතාව මේකට බද්ධ කරගන්න පුළුවන් විදිහට අපේ යටිතලය සකස් කරගන්න ඕන. ඒ සඳහා ක‍්‍රමවේදයන් නිර්මාණය කිරීමට මහජනයාගේ අදහස් ලබා දීම වැදගත්. අපි ක‍්‍රම උපායන් නිර්මාණය කරගෙන අවසානයේදී ඒවා ක‍්‍රියාකාරකම් බවට පත්කරගෙන ඒ කි‍්‍රයාකාරකම් ටික නිර්මාණයකට හරවා ගැනීම වැදගත්. නැත්නම් මේක යූ.එන්.පී වැඩක්, රජය දිනාගත්ත යුද ජයග‍්‍රහණ කණපිට හැරවීමේ ජාත්‍යන්තර සංවිධානවල කුමන්ත‍්‍රණයක්, මේක පිටිපස්සේ ඉන්නෙ ජාත්‍යන්තර බලවේගවල ඩොලර් පොම්ප කරන මැෂින් කියන චෝදනා තමයි හෙට දවසේ මේ ජනතා අරගලයට එල්ල වෙන්නේ. ඒ චෝදනා නිශේධනය කිරීමට, අපිට විරුද්ධව ගහන තුරුම්පු ගැන අපි ලියන්න ඕන. කථා කරන්න ඕන. ඒ තුරුම්පු වලට විසඳුම් හොයන ගමන්ම අපට ආවේණික අපේ වැඩපිළිවෙළක් ඉදිරිපත් කරන්න ඕන.නිදහසේ වේදිකාවේ පංචවිධ මූලධර්මවල තියෙන පළවෙනි කාරණාව ජනවාර්ගික සුහදතාවය ආරක්‍ෂාකිරීම. ඒ කාරණය අංක එකට ගත්ත එක ඉතා වැදගත්.

නිදහසේ වේදිකාවේ පංචවිධ මූලධර්ම මතුකරන කාරණා වහාම කි‍්‍රයාත්මක වුණේ නැත්නම් හෙට දවසේ එල්.ටී.ටී.ඊ නම නැතත් වෙන නමකින් හරි උතුරේ නැවතත් යුද කැරලි ඇතිවෙන්න පුළුවන්. ඒ වගේම දකුණෙත් විජේවීර මොඩල් මතවාදය වෙනස් කරන්න පුළුවන් නායකයෙක් මතුවෙලා ආපහු කැරැල්ලක් ඇති වෙන්නේ නැහැ කියලා කාටවත් කියන්න පුළුවන් කමක් නැහැ.

මොකද ආපහු සැරයක් එවැනි සටන්කාමී නායකත්වයකට ජනතාව ආකර්ෂණය කරගන්න පුළුවන් අර කැරස්මැටික් ලීඩර්ෂිප් කියන එකක් ඇති වුණොත් දකුණේ තාරුණ්‍යය ආකර්ෂණය කරගන්න පුළුවන් අසහාය නායකයා නිර්මාණය වුවහොත් ඔහු මාක්ස්වාදීද ධනේෂ්වරද කියන සාධකය වැදගත් වෙන්නේ නැහැ. හෙට දවසේ ධනේෂ්වර දේශපාලන පක්ෂයක් තුළ වුණත් තාරුණ්‍යයට ආමන්ත‍්‍රණය කළහැකි, තරුණයින් බහුතරයක් පිළිගන්න නායකයෙකුට දකුණේ ධනේෂ්වර කැරැල්ලක් ඇති කරන්න පුළුවන්.

තවත් වැදගත් කාරණයක් විදිහට මම දේශපාලන අධ්‍යාපනය කියන කාරණය මේකට එකතු කරනවා. අද තාත්තා යු.ඇන්.පී හින්දා දරුවො යු.ඇන්.පී වෙලා නැත්නම් තාත්තා ශ‍්‍රී ලංකා හින්දා දරුවො ශ‍්‍රී ලංකා වෙන ප‍්‍රමාණය අඩුයි. හැබැයි තාමත් ජේ.වී.පී එකේ දේශපාලන අධ්‍යාපන වැඩ පිළිවෙළක් තියෙනවා. ඒත් ජේ.වී.පී එකේ දේශපාලන අධ්‍යාපන වැඩසටහන යන්නේ එක්තරා කොටුකරපු සීමාවක් තුළ. මේ වෙන කොට දේශපාලනය උගන්වන්න තිබුණ ඇකඩමි ඔක්කොම ෆේල් වෙලා තියෙන්නේ. ඒ ඇකඩමි වලට මේ රටේ වෙළෙඳපොළ අර්ථක‍්‍රමය පදනම් කරගත්ත දේශපාලන අධ්‍යාපනය කියන දේ උගන්වන්න බැහැ කියලා ඔප්පු කරලා තියෙනවා.

ඒ නිසා දේශපාලන අධ්‍යාපනය කියන එක හරි වැදගත්. ඒක මේ පංචවිධ මූලධර්මයන් තුළින් හොඳටම කරන්න පුළුවන්. මම කොච්චර පාරවල් හැදුවත් වැඩක් තියනවද ගමට එන ඒ පාරෙ තියන බෝක්කුව කඩන බූරුවො ටිකක් නම් ගමේ ඉන්නේ. මම හදන පාරේ එන බස් එකට ගිනි තියන අමන රැලක් නම් ඒ ගමේ ඇති කරලා තියෙන්නෙ. මම දෙන ට‍්‍රාන්ස්පෝමර් එකට ගිනිතියන තිරිසන්නු නම් ගමේ ඉන්නේ. මේක හරි භයානක තත්ත්වයක්.

ඒ නිසා දේශපාලන අධ්‍යාපනය ජනතාවට ලබා දීම ඉතා වැදගත්. මේ භයානක තත්ත්වය දේශපාලඥයින්ට තේරෙන්නෙ නැහැ. මම හිතනවා අද සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් ජනතාව අර්බුදයකට ගිහිල්ලා. තාරුණ්‍යය අර්බුදයකට ගිහිල්ලා. අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය අර්බුදයකට ගිහිල්ලා. සමස්ථයක් විදිහට මුළු ව්‍යුහයම අර්බුදයකට ගිහිල්ලා තියෙන්නේ. අපි හැකි ඉක්මනින් සමාජ වෙනසක් ඇති කිරීමේ බලවේගයක් ගොඩ නැඟීම අවශ්‍යයි.

Back to Platform
Back to Samabima
View pdf

Thursday, October 29, 2009

ඔහු කතා කරයි

‘රයිට්ස් නව්’ සංවිධානයේ විධායක අධ්‍යක්ෂ සහ
නිදහසේ වේදිකාවේ සම කැඳවුම්කරු නීතිඥ සුදර්ශන ගුණවර්ධන

රයිට්ස් නව් සංවිධානය ආරම්භ වුණේ මිනිස් අයිතිවාසිකම්
දැඩි ලෙස උල්ලංඝණය වූ වාතාවරණයක් යටතේ.
නමුත් ලංකාවේ යුද්ධයත් ජාතිවාදයත් ඉතාම සංකීර්ණ තැනකට
ගිය මොහොතකදී අපේ වැඩපිළිවෙළේ තිබුණු මුල් අංශය
වෙනුවට අපිට සිදුවුණා ජාතිවාදීහරණය කියලා ව්‍යාපෘතියක් පටන් ගන්න.
වහාම ශ‍්‍රී ලංකාවේ පොදු ජනයා වෙනුවෙන්
නැවත ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය යළි ස්ථාපිත කරනු යන තේමාවට මාරු වෙන්න වුණා.
ඔබට කියන්න පුළුවන්ද මේ දක්වා ගමන් පථයේ ප‍්‍රධාන මංසන්ධි කිහිපයක්?

අපි රයිට්ස් නව් සංවිධානය ආරම්භ කළේ අලූත් අභියෝගයන්ට
මුහුණ දීමට අලූත් සංවිධාන රටාවක් අවශ්‍ය බව පෙනී ගිය නිසා.
තවදුරටත් මානව අයිතිවාසිකම් රැක ගැනීම කියන එක තනිව කරන්න
පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි. මොකද සමාජයේ විශාල ජාතිවාදී ප‍්‍රවාහයක් තියෙනවා.
සමාජයේ බහුතරය ඒ ප‍්‍රවාහයට යටවෙලා තියෙනවා.
එවැනි අවස්ථාවකදී මානව හිමිකම් සංවිධානයක සුජාතභාවය අභියෝගයට ලක් වෙනවා.
එනිසා අලූත් ප‍්‍රවේශයක් අවශ්‍යයි. ජාතිවාදයට අභියෝග කරන්න පුළුවන්
විදිහේ අලූත් මානව අයිතිවාසිකම් අරගල සම්ප‍්‍රදායක් හදාගන්න නම්
සමාජයේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් දිනා ගැනීම සඳහා
සියළුම බලවේග එකතු කරපු පොදු අරගලයක් හරහා මහජනයා අතරට ගමන් කරන්න ඕන.
ඒ අනුව අපි උත්සාහ කළා විවිධ බලවේග සමඟ ප‍්‍රතිපත්තිමය එකඟතාවයකට ගමන් කරන්න.
එතැනදී අපි ඉදිරිපත් කළා විරුද්ධ පක්ෂයේ දේශපාලන පක්ෂ
එක්ක වැඩ කරන්න අවශ්‍යයි කියන එක.
පහුගිය කාලේ සිවිල් සමාජය තුළ තිබුණේ එක්කෝ ස්වාධීනව වැඩ කරනවා,
නැත්නම් බහුපාර්ශ්වික එකඟතාවයකට යනවා කියන එක.
බහු පාර්ශ්වික කියන්නේ සියළු පක්ෂ සමඟ එකට වැඩ කිරීම
නමුත් මෙවැනි ධ‍්‍රැවීකරණයට පත්වෙලා තියෙන සමාජයක ජාතිවාදය පදනම් වෙලා ආණ්ඩුවක් පිහිටුවලා තියෙනකොට එ් ආණ්ඩුවට අයත් පක්ෂ තුළ කවදාවත් මෙවැනි මානව අයිතිවාසිකම් රැකීමේ න්‍යාය පත‍්‍රයක් ඇතිවෙන්නේ නැහැ. ඒ නිසා විරුද්ධ පක්ෂ සහ ජාතිවාදයට විරුද්ධ කොටස් එක්ක තමයි මේ වැඬේ කරන්න පුළුවන්. නිදහසේ වේදිකාව හැදීමට අපි එකතු වෙච්ච අවස්ථාවෙදි අපිට පෙනුණා අර අපි කලින් කියපු තත්ත්වය තවදුරටත් වර්ධනය වෙලා ජන සමාජය සතුරා-මිතුරා වශයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම ධ‍්‍රැවීකරණය වෙනවා. රාජ්‍යය හා රාජ්‍යයේ මතවාදය ‘සිංහල’ බවට පත්වෙනවා. රජයේ මර්දනකාරී හා මතවාදී උපකරණ දෙක එක අරමුණක් වෙත යොමු වෙලා එක්සත් පෙරමුණක් බවට පත් වෙනවා. ඒ අවස්ථාවේ එයට විරුද්ධ වන සියළුදෙනා විනාශ කර දැමිය යුතු අය වශයෙන් නම් කරලා විනාශ කිරීමට ක‍්‍රියා කළා.
ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනය, ‘සිරස’ ආයතනයට පහරදීම මේ සඳහා උදාහරණ ලෙස දක්වන්න පුළුවන්. මේ නිසා අපි මැදිහත් වුණා දේශපාලන පක්ෂ, වෘත්තීය සමිති, බහුජන සංවිධාන සහ මාධ්‍ය සංවිධාන එකතු කරලා පළල් පෙරමුණක් ගොඩ නඟන්න. එතැනදී අපි ඉතාම හෙමින් වැඩ පටන් ගත්තේ. ඉතාම නිශ්ශබ්දව වැඩ කරගෙන ගියේ. අපිට ගොඩාක් අය කිව්වා මේකෙ හඬ නැහැ මෙහි දෘශ්‍යමාන තත්ත්වයක් නැහැ කියලා. නමුත් අපි එකඟතාවයක් හදාගෙන සිවිල් සමාජයේ ප‍්‍රධාන සංවිධාන ගණනාවක් එකතු කරගෙන ඒ කාබද්ධ විපක්ෂය සමඟ එකතු වෙලා යම් පොදු වැඩපිළිවෙළක් හදා ගත්තා.
අපි නිදහසේ වේදිකාව ආරම්භ කළේ ජීවත් වීමේ අයිතිය හා අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා. නමුත් ඒක ක‍්‍රමානුකූලව වර්ධනය කළා ප‍්‍රතිපත්තිමය එකඟතාවයක් දක්වා. මේ වැඩපිළිවෙලේ කොටස් දෙකක් අපිට කියන්න පුළුවන්. එකක් තමයි රාජ්‍යය හිංසනහරණය කිරීම නැතිනම් අතිරික්ත හිංසනය ඉවත් කිරීම. එතැනදී අපි අදහස් කරන්නේ ස්වභාවික නීතියට පටහැණි, ජාත්‍යන්තර ව පිළිගත් මානව අයිතිවාසිකම් මූලධර්ම වලට පටහැණි ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත හදිසි නීති රෙගුලාසි වැනි නීති වගේම ත‍්‍රස්ත විමර්ශන අංශය වැනි ආයතන ඉවත් කරලා එ්වා සමාන්‍ය නීති හා ආයතන තත්ත්වයට ගෙන එ්ම.දෙවැන්න නම් දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණ ඇති කිරීම. මෙහිදී අපි කරුණු පහක් ඔස්සේ මේ ප‍්‍රතිපත්ති යෝජනා කරලා තියෙනවා. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම, යහපාලනය සහ රජයේ වගවීම, ජාතීන් අතර සමගිය හා ඒකාග‍්‍රතාවය, සමාජයට වගකියන්නා වු ආර්ථිකයක් සහ ජාත්‍යන්තර මානව අයිතිවාසිකම් ප‍්‍රමිතීන්වලට ගරු කිරීම. අද ඒකාබද්ධ විපක්ෂය සහ මේ සංවිධාන සියල්ල මෙම පොදු රාමුව තුළට ගෙන එ්මට හැකිවෙලා තියෙනවා. මං හිතන්නේ ඒක ලොකු ජයග‍්‍රහණයක්.

නිදහසේ වේදිකාව ඒකාබද්ධ විපක්ෂය සමඟ ඔබ අර කළින් කිව්ව දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණ ක‍්‍රියාත්මක කිරීමේ නෛතික ලියවිල්ලක් අත්සන් කරනවාද නැත්නම් 94 එවකට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය වෙනුවෙන් උද්ඝෝෂණය කරපු ව්‍යාපාර ලද පරාජයන්ගෙන් ලද අත්දැකීමෙන් පෝෂණය වෙලා මෙය ඡන්දෙන් පස්සේ නවත්තන්නේ නැතිව දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණ සහ රාජ්‍යයේ හිංසනහරණය යන ක‍්‍රියාවලිය පොදුජන අධ්‍යාත්මය තුළට තුළ රැගෙන යන බහුජන ව්‍යාපාරයක් කරා මෙම නිදහසේ වේදිකාව පුළුල් කිරීමට ඔබ බලාපොරොත්තු වෙනවාද?

මුල් අවස්ථාවේ ඉඳලම අපි සාකච්ඡා කළා කිසියම් ආකාරයේ නීතිමය එකඟතාවයක් විරුද්ධ පක්ෂ සමඟ ඇතිකර ගෙන තමයි මේ ගමන යා යුත්තේ කියලා. ලංකාවේ වැඩ කිරීමේදී ප‍්‍රධාන ධාරාවන් තුනක් හඳුනා ගන්න පුළුවන්. එක කට්ටියක් කල්පනා කරනවා සිවිල් සමාජය වශයෙන් ස්වාධීනව තමයි ක‍්‍රියා කරන්න ඕනි කියලා. එහෙම ක‍්‍රියා කරලා කුමන රජයකට හෝ බලපෑම් එල්ල කිරීම් මඟින් දිනා ගත හැකියි කියල. දෙවැනි වර්ගයේ අය කල්පනා කරනවා ස්වාධීන සිවිල් සමාජයක් කියලා එකක් නැහැ, ඒ නිසා දේශපාලන සමාජයේ කොටසක් ඡන්ද කාලේ සිවිල් සමාජය ලෙස පෙනී සිටලා ඡන්දෙට පස්සේ රජයේ තනතුරු අරගෙන රජය ඇතුළට ගිහිල්ලා යම්කිසි ප‍්‍රතිසංස්කරණයක් කරන්න පුළුවන් කියලා.
අපි ඉන්නේ ඇත්ත වශයෙන් ම මේ දෙකේම නෙවෙයි. අපි උත්සාහ කරන්නේ මේ රටේ මහජනයා තුළට මේ අදහස් සාකච්ඡාවට ගෙනයාමට මෙය වේදිකාවක් කර ගැනිමට. දැනටමත් අපි රැස්වීම් රට පුරා ප‍්‍රධාන රැස්වීම් අටක් තියලා තියෙනවා. කුඩා රැස්වීම් දහසකට වඩා තියලා තියෙනවා. කුමන පක්ෂය බලයට පත් වුණත් බලයට පත්වෙන පක්ෂය - විශේෂයෙන්ම විරුද්ධ පක්ෂය එක්ක අපි එකඟතාවයකට යන්නේ, එවිට විරුද්ධ පක්ෂය බලයට පත්වෙච්ච අවස්ථාවකදී ඒ පක්ෂය - සමඟ මේ එකඟතා ගිවිසුම කි‍්‍රයාත්මක කරවා ගැනීම සඳහා මහජන බලවේගයක් ගොඩනඟා ගැනීමට අපි ක‍්‍රියා කරනවා. ඒ මඟින් ඔබ කිව්වා වගේ මහජනයාගේ අධ්‍යාත්මය තුළට රාජ්‍යය හිංසනහරණය කිරීම සහ දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණ කිරීම අවශ්‍යයි කියන සාකච්ඡාව ගෙනයාම තමයි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. අර මුලින් කියපු ගිවිසුම ක‍්‍රියාත්මක කිරීමේදී මහජන බලවේගයක් ඇති නොකර මෙම ගිවිසුම පාර්ශ්වයන් විසින් ක‍්‍රියාත්මක කරයි කියලා හිතුවොතින් අපි ලොකු මිථ්‍යාවක පැටලෙනවා. මොකද අපි විරුද්ධ පක්ෂය එක්ක වැඩ කරනවා වුනාට තවත් නොයෙක් බලවේග විරුද්ධ පක්ෂය එක්ක සම්බන්ධ වෙලා ඉන්නවා. ඒ විවිධ කණ්ඩායම්වලට තරඟකාරී අභිලාෂයන් තියෙනවා. පසුගිය කාලයේදී නිදහසේ වේදිකාව විතරයි විරුද්ධ පක්ෂ එක්ක සම්බන්ධ වුණේ. විපක්ෂ නායක තුමාම කිව්වා මේ දවස්වල ව්‍යපාරික ප‍්‍රජාව විපක්ෂයේ පැත්තවත් බලන්නේ නැහැ කියලා. අපි විපක්ෂයත් එක්ක ගියේ ලාභයක් ගන්න නෙවෙයි. අවදානමක් ගන්න. නමුත් අපි දන්නවා විරුද්ධ පක්ෂය බලයට පත්වෙන දවසක නොයෙක් අය ඇවිල්ලා මී වදයට මැස්සෝ වහනවා වගේ විපක්ෂයේ වහනවා. එතකොට විරුද්ධ පක්ෂය සමග තියෙන හොඳ හිත මත මේක කරන්න බැහැ. මහජනයා මේ වෙනුවෙන් බල කරන තත්ත්වයට ගෙනාවොත් තමයි අපිට මේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ කරන්න පුලූවන්.

ලංකාවේ මතවාදය ප‍්‍රධාන වශයෙන් සකස් කරන මතවාදී උපකරණ වන රූපවාහිනි සහ ජනමාධ්‍ය බුද්ධිමතුන්ගේ අධිපති සංවාද වල ප‍්‍රධාන වශයෙන් ප‍්‍රකාශවන ප‍්‍රධාන පරස්පරය තමයි ශ‍්‍රී ලංකාවේ පැවති යුද්ධය සඳහා අපිට ආයුධ දුන්නේ ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාව කියන එක මේ අය විසින් සැඟවීම. අනෙක් පැත්තෙන් මේකේ තියෙන පරස්පරය වන්නේ චීනය හෝ ඉන්දියාවට වෙනස් ව තමන්ගේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන් අවුරුදු සිය ගණනකට පෙර යම් යම් ව්‍යවස්ථාපිත ආයතන සහ සම්ප‍්‍රදායන් හදාගන්න බටහිර යුරෝපය සහ ඇමෙරිකාව අනිත් පැත්තෙන් අපිට කියනවා යම්කිසි ආකාරයක දේශපාලන බලයක් දෙමළ ජනතාවට ලබාදිය යුතුයි සහ අපේ දේශපාලන ව්‍යූහයන් ප‍්‍රතිසංස්කරණය විය යුතුයි කියලා. බොහෝ දෙනා වටහා ගන්නේ නැහැ මේක පරස්පරයක් කියලා.මේ පරස්පරය දේශීය එකක් නෙවෙයි විදේශීය පරස්පරයක්. අපිට එක පැත්තකින් ආයුධ දෙනවා, අනිත් පැත්තෙන් අදහස් දෙනවා. මේකෙන් ඒගොල්ලන් අදහස් කරන්නේ ඒ ගොල්ලන්ගේ රටවල වෙළෙඳපොළක් බවට අපේ උතුරත් දකුණත් ඒකාබද්ධ කිරීම. මේක තමයි ඒගොල්ලන්ගේ අභිලාෂය. ඔබ මෙම පරස්පර උගුලෙහි පැටලෙනවාද? නැත්නම් මේ පරස්පර උගුලෙක් එළියට යාමට සිතනවාද?

ඇත්ත වශයෙන් ම ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාව අපිට ද්‍රව්‍යමය දේවල් දෙනවට කවුරුත් කැමතියි. නමුත් අදහස් එක්ක තමයි මේ ගැටලූව තියෙන්නේ. ඉතින් ඔබ කියු විදිහට අපි කියනවා පකිස්ථානය අපිට උදව් කළා. ඇමෙරිකාව උදව් කළේ නැහැ කියලා. ඇමෙරිකාව යුද්දයේදී උදව් කළා. ඊට අමතරව පකිස්ථානය හරහායි පැමිණියේ ඇමරිකන් ආයුධයි. ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවන්නේ රාජ්‍යයට ආයුධ ලබාදී ඔවුන් විසින්ම සිවිල් සමාජයට අදහස් ලබා දීමයි. එතකොට මේක තේරුම් නොගත්තොත් අපි ඇත්තටම උගුලක තමයි පැටලෙන්නේ. අපි තේරුම් ගන්න ඕන ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාවේ රටවල් වෙනත් රටක ප‍්‍රශ්නයක් දිහා බලන්නේ කලාපයේ ස්ථාවරභාවය පිළිබඳ දෘෂ්ඨිකෝණයෙන් සහ තමන්නේ වෙළෙඳපොළ පුළුල් කර ගැනීමේ දෘෂ්ඨිකෝණයෙන් යුතුවයි. මානවවාදී දෘෂ්ඨිකෝණයකින් නෙවෙයි. චීනය සහ ඉන්දියාව වෙනත් රටවල ප‍්‍රශ්න කෙරෙහි ක‍්‍රියාත්මක වන ආකාරය දිහා බැලූවාම මෙය හොඳට පැහැදිලි වෙනවා. එතනදී යුරෝපයේ රටවල් ඔවුන්ගේ ශිෂ්ටාචාරයේ තියෙන ලක්ෂණ නිසා මහජන බලපෑමක් ඔවුන්ට ඇතිවෙනවා. මානවවාදී දෘෂ්ටිකෝණයෙනුත් මේ දෙස බැලිය යුතුයි කියලා. නමුත් ප‍්‍රධාන වන්නේ අර ඉහත කී ස්ථාවරභාවය සහ වෙළෙඳපොළ පිළිබඳ දෘෂ්ටිකෝණය. අපි මෙහි පැටලිලා බටහිර රටවල් අපේ ගැලවුම්කරුවන් ලෙස ඒ අය අපිව බේරා ගනීවි කියලා හිතුවොත් අපි ව්‍යාපාරයක් හැටියට හීලෑවීමක් වෙනවා. අපේ න්‍යාය පත‍්‍රය අපිට අවශ්‍ය පරිදි මෙහෙයවන්න බැරිව සම්පූර්ණ උගුලක පැටලෙනවා. ගොඩාක් රටවල ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ව්‍යාපාර මේ උගුලේ පැටලෙනවා. බොහෝ සිවිල් සමාජ ව්‍යාපාර මතවාදී ද්‍රව්‍යමය හා වශයෙනුත් යැපෙන්නේ බටහිර රටවල් මත. ප‍්‍රජාව මත. අපි හිතනවා එල්.ටී.ටී.ඊ.ය පවා මෙලෙස පැටලූන. එනිසා මෙය මහජන ව්‍යාපාරයක් බවට හරවා ගත යුතුය යන අදහසින් තමයි අපි ඉන්නේ. එනිසා අපි කාගේවත් අතකොළුවක් බවට පත්වෙන්නේ නැහැ. කාගේවත් න්‍යාය පත‍්‍රයක් අනුව ක‍්‍රියා කරන්නේ නැහැ.

ඔබ කියන්නේ චීනයේවත් ඉන්දියාවේවත් වෙනත් රටක වුවත් න්‍යාය පත‍්‍රය යහපත් නම් ගැටලූවක් නැහැ, නමුත් ඔවුන් ඉල්ලා සිටින්නේ ඔවුන්ගේ වුවමනාවන් ඉෂ්ට කිරීමට පමණක් නම් ඔබ එය ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමට තරම් නිහතමානි යි.

අපි ඉතාම පැහැදිලිව එය ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමට නිහමානී වෙනවා. අපි දන්නවා ඉලියඞ් හෝ ඔඩිසි වැනි පුරාණ ග‍්‍රීක වීර කාව්‍ය වල සිටින අසහාය වීරයන්ගේ පසුපසින් සිට ඔවුන්ට බලය සපයන සහ ඔවුන්ගේ ඉරණම තීරණය කරන දෙවිවරුන් සිටිනවා. අවසාන වශයෙන් ජය පරාජය තීරණය වන්නේ මේ දෙවිවරුන්ගේ හැකියා සහ බලපෑම අනුවය. අපි දකිනවා අපේ දේශපාලන කරළියෙත් කාලෙන් කාලෙට මෙවැනි අත්භූත වීරයන් පහළ වෙනවා. මේ අය අමුතු අදහස් ප‍්‍රකාශ කරනවා. මේ අයට විශාල බලයකුත් ලැබෙනවා. ඒවාගේම සමහර වීරයන් හිටපු ගමන් කල් ඉකුත් වී චුත වෙනවා. ඉතින් අපිට කියන්න තියෙන්නේ මේ ඊනියා වීරයන් පිටුපස චීනය හෝ ඉන්දියාව වැනි බලවත් දෙවිවරු ඉන්නවා. අපි කියන්නේ අපි නිදහසේ වේදිකාව පටන් ගත්තේ අපේ රටේ උවමානාවක් උඩයි. අපිට මේක කරන්න බැරි වුනොත් රටේ ජනතාවට අවංකවම කියලා නවත්තලා ගෙදර යනවා. මෙම ව්‍යාපාරය රජයට හෝ වෙනත් රටකට හෝ පාවා දෙන්නේ නැහැ කියලා අපි වගකීමෙන් කියනවා.

මේ අරගලයේදී ඔබට කණ්ඩායම් දෙකක් හමුවෙලා තියෙනවා. එක කට්ටියක් කියනවා සිවිල් සමාජය එක්ක තමයි මේ වැඬේ කරන්න පුලූවන් කියලා. මේ අය මේ සඳහා විශාල පොත් පත් පවා නිෂ්පාදනය කරලා තියෙනවා. නමුත් පසුව සිවිල් සමාජයක් හොයා ගන්න නැහැ කියලා මේ අය කළකිරෙනවා. සිවිල් සමාජයට සමුදීලා දේශපාලන සමාජයට ගිහිල්ලා ඡන්දය ඉල්ලනවා. අනෙක් වර්ගය දේශපාලන සමාජයේ ඉන්නවා. මේ දැඩි ලෙස දේශපේ‍්‍රමී ආණ්ඩුව නිසා කළකිරිලා ඒ අයට දේශපාලනය එපා වෙලා තියෙන්නේ. එනිසා ඒ අයට අවශ්‍ය වෙලා තියෙනවා සිවිල් සමාජය පැත්තට යන්න. ඔබ කොහොමද මේ දෙපැත්තට අදින බලවේග දෙක තුළින් මහජනයා සංවිධානය කරන, පෙරළියක් ඇතිකරන දේශපාලන සමාජ ව්‍යාපාරයක් හදන්නේ?ඇත්තටම මේ දෙපිරිස තමයි හමුවෙන්නේ. මේ විවාදයේ පැටලි පැටලි ඉන්න පුලූවන් දෙගොල්ලන් එක්ක. නමුත් මම හිතන්නේ ඇත්තවශයෙන්ම සමාජයේ විපර්යාසයකාරක බලවේගය සොයා ගැනීම තමයි කරන්න වෙලා තියෙන්නේ. අපි මහජනයා සමඟ සංවාදයෙහි යෙදෙන කොට සිවිල් සමාජය සහ දේශපාලන සමාජය යන දෙකොට්ඨාශය තුළම ඉන්න සැබෑ වුවමනාවක් සහිත මිනිසුන්ට අපි අවංකව මෙම කරුණු ඉදිරිපත් කළොත් ඔවුන්ගේ පිළිගැනීම ලැබෙනවා. මෙන්න මෙ අය අතුරින් තමයි අපිට සමාජ විපර්යාසකාරක බලවේගය සොයා ගන්න වෙන්නේ. එහෙම නැතිව මේ දැනට පවතින සදා නිමකළ නිර්මිතය තුළට ගිහිල්ලා පක්ෂ ශාඛාවක් හෝ සිවිල් සමාජ සංවිධානයක් හෝ ඇමතීමෙන් කිසිම ප‍්‍රයෝජනයක් නැති බව තමයි අපේ අත්දැකීම.ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී කුමන අපේක්ෂකයා දිනුවත් ඔහුට දෙමළ ජනයාට දේශපාලන බලය බෙදීමේ ක‍්‍රියාවලියකට යන්න සිද්ධවෙනවා. මේ දවස් වල නිදාගෙන සිටින ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඒවාගේ වේලාවක නැගිටලා කියන්න පුළුවන් මෙච්චර දේවල් කළේ බලය බෙදන්නද කියලා. ඒ ඔස්සේ ඒ අයගේ දේශපාලන වැඩසටහන සහ උද්ඝෝෂණ වැඩි කරමින් දේශපාලන බලය ලබා ගැනීමේ ව්‍යාපෘතියට ඇතුල් වෙන්න පුලූවන්. මේක භයානක තත්ත්වයක්. මන්ද එවැනි ක‍්‍රියාවලියකදී ජාත්‍යන්තරය මැදිහත් වී රට බෙදීමේ ක‍්‍රියාවලියක් දක්වා යා හැකියි. මෙම අනාගතයේ ඇතිවිය හැකි තත්ත්වය පිළිබඳ ඔබ ආයතනයේ තියෙන පෙර සූදානම කුමක්ද?

ටික කලකට කළින් මට මතකයි ඩිලාන් පෙරේරා ඇමතිවරයා කිව්වා මේ ප‍්‍රශ්නය විසඳන්න බැරි එල්.ටී.ටී.ඊ එකයි ජෙ.වී.පී එකයි නිසා කියලා. දැන් එල්.ටී.ටී.ඊ එක ඉවරයි. ජෙ.වී.පි සෑහෙන්න දුර්වල වෙලා තියෙන්නේ. මේ දෙක අයින් කළාම උඩින ගේන විසඳුමක් දාලා සියල්ල සතුටින් නිමාවෙයි කියලා සමහරු හිතනවා. අපි ඒ මිථ්‍යාවේ නැහැ. අපි නම් පිළිගන්න විදිහට එල්.ටී.ටී.ඊ එකයි ජෙ.වී.පි එකයි නියෝජනය කරන්නේ යම්කිසි ජනපදනම් දෙකක්. මෙම ජන පදනම් දෙක තියෙනකම් ඒ ව්‍යාපාර පවතිනවා. එතකොට ඔබ කියනවා වගේම ඕනෑම පාලකයෙක් පත් වුනාම මෙතැනින් එහාට යන්න නම් දේශපාලන විසඳුමක් දෙමළ ජනතාවට ලබාදිය යුතුමයි. ඒ වගේම තමයි මේ බලවේග ඊට විරුද්ධව නැගී සිටිනවා. අනෙක් කාරණය ගොඩාක් අය හීන දකිනවා දෙමළ මිනිසුන්ගේ ප‍්‍රශ්නය ඉවරයි ඒ නිසා අපි කැමති විදිහට යටත් කරගෙන ඉන්න පුලූවන් කියලා. එහෙම වුණොත් වෙන්නේ නන්දිකඩාල් කලපුවේදි අවසන් වෙච්ච ප‍්‍රශ්නය ජාත්‍යන්තර වශයෙන් මතුවෙලා එනවා. මෙතැනදී අපි හිතනවා මෙයට මුහුණ දෙන්න උප්පරවැට්ටිවලින් බැහැ සාම ගිවිසුම් කාලේ ගොඩාක් අය එන් ජී ඕ හරහා සල්ලි පොම්ප කරලා සාමය ඇති කරන්න පුලූවන් යැයි සිතුවා. නමුත් එය සම්පූර්ණයෙන් අසාර්ථක වුණා. මෙයට මුහුණ දෙන්න දෘෂ්ටිවාදී අරගලයක් කරන්න වෙනවා. අපි තීරණය කළ යුතුයි අපි සිංහල දෙමළ වශයෙන් ජාති දෙකක් විදිහට වෙන් වෙලා දකුණු ආසියාවේ ඊශ‍්‍රායලය බවට ලංකා භූමිය පත් කරනවාද නැතිනම් ශ‍්‍රී ලාංකික ජාතියක් වශයෙන් එකට ඉන්නවාද කියන එක.ඒක වෙනුවෙන් අපි පැහැදිලි අනාගත වැඩපිළිවෙලකට දායක වෙන්න කැමතියි.


Back to Home......
View PDF...